ВОСЕНЬ
Вось і наступіла восень.
Увосень надвор'е бывае розная. Бывае адчуванне, што восень, як малое дзіця. Яе капрызы вельмі ўплываюць на дрэвы. Асіна прыбралася ў чырвоную сукенку. Клён апрануў нарад чырвонага золата. Дуб паленаваўся прыбрацца, ён застаўся ў сваім летнім сукенку.
Апалае лісце шчодра размалявалі роўнядзь суседняга сажалкі ў жоўты, зялёны, чырвоны колер. Сонца стомлена і стала грэць з меншай сілай. Прырода рыхтуецца да зімовага сну. Як прыгожая прырода восенню.
Ад прыстаўка, спяв корань, ушы i а суфікс
Здесь будет вороны....................
Пра Радзіму:
З роднага боку і варона мілая
Свая хатка – родная матка, а
чужая – мачыха
Родная зямелька – як зморанаму
пасцелька
Пра кнігу:
Адна кніга тысячу людзей
вучыць
Добрая кніга – лепшы сябар
Кніга – маленькае акенца, а
праз яго ўвесь свет бачна
Пра навуку:
Розум – найлепшае багацце.
Навука ў лес не вядзе, а з
лесу выводзіць.
За аднаго вучонага сем
слепакоў даюць, і тое не бяруць.
Пра працу:
Праца чалавека корміць, а
лянота – порціць.
Што пасееш, тое і пажнеш.
<span>Хто працуе, таму і шанцуе.</span>
Над назоуниками 1-га скланення литарай абазначце склон: У сваёй хаце и вуглы дапамагаюць. родная зямля мякчэй любой пярыны. Адна ластаука вясны не<span>робиць.Дзе няма ахвоты там няма работы. На чужой старонцы рад сваёй варонцы.</span>