Вообще , это смотря какой друг , но ты можешь написать так :
мой друг , очень вежливый и приятный в общении , он может поддержать в трудную минуту , ему (на твое усмотрение) лет , он ( опять же на твое усмотрение) роста , у него (выберешь любой цвет ) волосы , и (выбери цвет) глаза
мне приятно , что он мой друг
(как то так)
Эм....
это слово не переносится
У маим жыцци многа дабрадушных людей. Мой сябар круглатвары.
Да пуцёў вызвалення сваёй бацькаўшчыны у кожнага чалавека існуе сваё меркаванне. Янка Купала ў сваім творы “Раскіданае гняздо” апісвае найбольш распаўсюджаныя ў краіне спосабы барацьбы з хлуснёй.Больш за усіх ў творы мне спадабаўся Сымон. Бо толькі ён адзін дабіваўся заўсёды праўды, няхай і праз суд. Але Сымон ніколі не звяртаўся за дапамогай да пана Геты.
Сымон – малады чалаек, які упэўнены ў сабе і сваіх моцах, ён праўдай жадаў вярнуць родную зямлю. І на мой погляд такі спосаб Сымона з’яўляецца эфектыўным.
Што касаецца Зоські, дык тая дабівалась праўды каханнем да пана. Яна быццам бы прыносіла сябе ў ахвяру, такім чынам каб вярнуць сабе родную зямлю, жыццё, дапамагчы сваім родным.
Данілка таксама меў свій шлях вызвалення радзімы.Даніла думаў, што трэба яму зрабіць скрыпку, з дапамогай яе яго сям’я зможа забыцца на гора, з музыкай стане жыць весялее. Ды і музыка дапамагае ў жыцці чалавеку у моманты цяжкіх абставін.
Сам пісьменнік лічыў, што з дапамогай літаратуры можна расказаць людзям усю праўду чалавечага жыцця. І гэта сапраўды так. З твораў мы даведваемся пра жыцё простых сялян і іх умовы.
Купала у торы апісвае пошукі сваёй радзімы да шляху новага жыця.Героі твора павінны насйсці шлях ў рэальным становішчы і працягваць жыць далей.Сымон з Зоськай вельмі не падобныя каб ісці адным шляхам.
Сымон вырашае, што трэба адстойваць свой погляд сілай, для гэтага ён носіць з сабой сякеру.<span>Кветкі з’яўляюцца сімвалам Зоські. Яна сваё жыццё будуе на дабрыні і каханні</span>
Мне очень нравится моя комната. Она уютная, теплая и светлая, потому что в ней большое окно. Мой письменный стол стоит у окна. Когда я устаю, люблю смотреть в окно на то, как качаются вершины деревьев, куда-то плывут облака, меняются краски на закате солнца. Рядом со столом — книжный шкаф. В нем мои любимые книги и игрушки: мишка, Знайка, Незнайка. Я с ними сейчас не играю, и они грустят. Наверное, вспоминают, как совсем недавно я шила им разные одежки, устраивала с мамой и сестренкой спектакли. Напротив шкафа, у противоположной стены, стоит моя кровать. Это мой розовый остров. Розовый — потому что кровать накрыта розовым покривалом. На этом острове я с подружками секретничаю и мечтаю. А ночью на моем волшебном острове мне снятся сказочные сны.
Я очень люблю свою комнату.