Стары лес, невялiкае акенца, сумныя песнi, у змрочную ноч,
лёгкiя-паветраныя як дым
Два склады: я-на - па колькасці галосных.
Слуцкия Ткачыхи
Мэта чытання - бацькоушчына
Тэма твора - выказванне любви да радзимы
Праблемы у творы - Патрыятычныя
Аутарскае пачуцце - захапленне, радасць
Адкуль узникла идэя - Жыццевыя вытоки
Манера аутарскага выказвання: Перадае захапленне, паведамляе пра свой край.
Рысы характара аутара. Даверливы, шчыры.
Эпитэты:
Край родны, прыгожы
Милы кут
Ветлых берагоу
Божый свет
Крыничныя хвали
Старыя Бярозы
Метафары:
Прастор думае
плачуць лозы
нивы гутарки вядуць
пахнуць грэчки
Бярозы адзначаюць пуць
Быры-лясы удуць
Есць словы з пераносным значэннем.
Тлумачэнне назвы твора.
Віктар Карамазаў "Дзяльба кабанчыка"
Героі: Сцяпан, маці, Лёнік, Віця, Ёська, Ганна, Ніна, Коля, Волька, Андрэйка, Вера.
Тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.
Кароткі змест: У маці былі дзеці. Яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. І цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. Калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. І з ёй астаўся толькі Сцяпан каб памагчы ёй па хазяйстве.
<span>На мой погляд, лета – найцудоўнейшы час года, паколькі вельмі цёпла, вакол усё прыгожа, і ў нас маецца выдатная магчымасць адпачыць. А яшчэ лета – гэта час канікул і адпачынкаў. Мы можам адправіцца куды заўгодна, выдатна правесці час каля вадаёма, у цені смарагдавай зеляніны, плёскацца ў цёплай вадзе. А можна адправіцца ў горы, насіцца на ровары або гуляць ў разнастайныя гульні.Я хачу падзяліцца ўражаннямі ад самага запамінальнага моманту за апошнія летнія вакацыі. У ліпені мы з маёй сям'ёй арганізавалі выезд у лес на шашлыкі. Быў разведзены вогнішча, прыгатавана мяса для смажання, і пастаўлена палатка. Пакуль мае бацькі рыхтавалі абед, я адправіўся ў лес, каб, як след, нагулять апетыт.Лес у гэты дзень быў цудоўны! У паветры стаяў водар кветак, мёду і суніцы. Усё вакол было зялёным, толькі ствалы дрэў яркімі плямамі вылучаліся на цёмна-зялёным фоне. Шчабяталі на сваёй мове птушкі, стукаў дзяцел.Раптам пачуліся падазроныя гукі... Мне здалося, што хто-то прашыпеў побач са мной. Я павярнуўся і ўбачыў... якая выгінаецца змяю! У мяне тут жа перахапіла дыханне. Я нават не запомніў, як яна выглядала, паколькі моцна спалохаўся. Я пачаў павольна адступаць, а затым рынуўся да нашага лагера. Я вырашыў не распавядаць аб усім, што здарылася маме, каб не хваляваць яе. Крыху пазней, паабедаўшы і ўдосталь павесяліліся, мы сабралі рэчы і паехалі дадому.Так... Час ляціць вельмі хутка. Шкада, што немагчыма паўтарыць тыя моманты і адчуванні, якія былі перажыты табой за час канікул. Але я веру, што наступнае лета будзе незабыўным!</span>