Маю маму клічуць Наталля. Ёй 40 гадоў. Але яна выглядае маладзей свайго ўзросту, таму што яна вельмі стройная і спартыўная. У маладосці яна займалася танцамі, таму ў яе каралеўская постаць.
У маёй мамы сімпатычны твар. У яе бледна-блакітныя вочы, густыя вейкі. Вусны ў мамы яркія, нос з невялікай гарбінкай, шчокі румяныя. Мамін твар прыгожа апраўлены валасамі. Яны ў яе цёмныя, густыя і хвалістыя. Мама ўсё жыццё марыла, каб у яе былі прамыя валасы, а я заўсёды зайздросціў яе хвалістым.
Мама апранаецца строга, ахайна і заўсёды дарэчы. Яна не пойдзе на працу ў джынсах і не стане выносіць смецце ў вячэрняй сукенцы. Дэкаратыўнай касметыкай яна амаль не карыстаецца. Затое манікюр і педыкюр яна робіць вельмі часта. Мама кажа, што пазногці - гэта твар чалавека, як бы дзіўна гэта ні гучала. Бруд пад пазногцямі яна не выносіць.
Характар мамін адпавядае яе знешнасці. Яна мілая, спакойная, у меру строгая.
<span>Мама любіць мяне, а я люблю яе, таму што яна мая мама.</span>
Я родился в Беларуси и тем горжусь. Я люблю белорусский язык, люблю свою родную землю, и буду любить несмотря не на что. Здесь родились мои деды, разговаривали на белорусском языке, трудились как могли. Я считаю, что мы должны помнить наш родной язык и стараться как можно чаще говорить на нём. Мне нравятся наши леса и поля, наша страна для меня самая красивая и родная. У нас в Беларуси самые добрые и дружелюбные люди на планете. На свете так мало слов, чтоб передать как я люблю Беларусь...
Скорее всего, основная мысль текста заключается в последнем предложении
Мех(Н.скл), снег( Н.скл.), смех( Н.скл.), дзед( Н.скл.), мароз( Н скл.), мех( В .скл.), мех( В.скл.), у снег( В.скл.), снег( Н.скл.), дзед ( Н.скл.), мех( В.скл.), смех ( В скл)