Ақсу-Жабағылы. Аты қандай əдемі еді. Естіген құлақ, көрген көз. Аққан суы мөп -мөлдір, тап-таза. Суда тіршілік ететін балықтың көптеген түрі бар. Қарасан көзін тоймайды. Жусан аңқған орманды жер. Көкпен жарысқан таулар. Бұндай кереметті көрмеу мүмкін емес.
Мәтінді оқы. Айт
Читай и расскажи!
Менің отбасымда төрт адам бар: әкем, шешем, қарындасым және мен.Менің әкем — кәсіпкер, ол өте ақылдыМенің шешем — мұғалім, ол мейірімді. Қарындасым Гүлмира бес жаста, балабақшаға барады. Мен он бiрiншi жастамын, бес сыныпта оқимын.Ата мен әже бөлек тұрады, олар — зейнеткерлер.Біздің отбасымыз өте тату.
Сал туб, кын журнак, жел тубир, сог тубир а журнак , ды жалгау
Ерте кезеңнен ақ ата-бабаларымыз бала, ұрпақ тәрбиесіне көп көңіл бөліп, оларды үлкенге тағзым, кішіге ілтипат етіп, бауырмалдыққа, мейірімділікке, ізеттілікке баулыған. «Тәрбие – тал бесіктен басталады», «Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» деген ұлағатты сөзді жадына әбден тоқыған. Сондықтан да баланың бауырмал, қайырымды азамат боп ержетуі, алдымен, ата-ананың тәрбиесіне, қоршаған ортаның үлгі-өнегесіне байланысты. Баланың алған тәрбиесіне қарай «тәрбиелі, өнегелі» екен деп тамсанса, оғаш қылық көрсеткен баланы «тәрбиесіз, өнегесіз» деп сөгетін болған. Қазақта ең ауыр сөз – «тәрбиесіз», «тәрбие көрмеген» деген сөз. Әрине, қай қазақ балам жаман болсын десін, демейді де, сондықтан да бетімді жерге қаратпа деп өсиет тәрбиесін айтып отыратыны белгілі.