Қымбатты ана, сәлем! Мен сізге хат жазуды шештім. Мен саған өте жақсы көремін. Мен саған барлығы үшін ризамын. Сен маған көмектесесің, қамқорлық. Мен саған қамқорлық боламын. Мен сені беске қуанамын. Және үздік болуға тырысамын.
Сен менің ең әдемі! Мен сенің көзің, дауыс, және сенің нәзік сөздері ұнайды.
Сен ең басты адамсың. Мен сені түсінемін және қолдау.
Менің сүйікті, мен саған қуаныштымын.
Мәңгілік өмір сүріңіз.
Бақытты бол.
Денсаулық, махаббат тілеймін.
Көңілді болыңыз.
Әдемі болыңыз.
Менің сүйікті анам!
Сен әлемдегі ең жақсысың!
Писала очень долго!
<em>Удачи</em>
Ұстаз барлық уақытта өзгеріссіз қалып отыр ең құрметті, бірақ сол уақытта неғұрлым ауыр. Білу передать свой опыт молодым, только қабылданғандарға жаңа өмірге, адамдарға, - бұл талант.
Бәлкім, әр мұғалімге адал оның оқушы болашақта үлкен жетістікке жетті. Және, әрине, әрбір мұғалімге жақсы, қашан дәл осылай жүреді. Бірақ ең басты байлығы мұғалім үшін алғыс болып табылады оқушы. Біз әрқашан есте сақтау керек, біздің мұғалімдер, аямай күш, сабырмен және табанды қопарылыс..... Өте өкінішті, біздің елде мұғалімдердің еңбегі бағаланады емес, шөл сияқты әлеуметтік және материалдық жоспарлары. Менің ойымша, мемлекет көбірек қамқорлық адамдар, тәрбиелеп, еліміздің болашағы.
Менің сүйікті мұғалім. Менің ойымша, барлық мұғалімдер – сүйікті. Ауыр бөлсін біреуді бір, ол ұнап жүрді артық қалған. Мен және менің сыныптастарым түсінеміз, қалай қиын біз наставлять және тәрбиелеу. Бірақ мұғалімдер абыроймен, лайықты және мақтанышы орындайды парызын. Және біз үшін бұл өте ризамыз.
Біз ешқашан ұмытпаймыз өз мұғалімдерінің ашқан бізге жолға ересек өмірге!
Соңында айтқым келеді барлық мұғалімдерге: "Үлкен рахмет, сіз бар!"
Төрт түлік мал – халқымыз байлығы.Қазақ халқының тарихы осы төрт түлік малмен тікелей байланысты. «Ат-ердің қанаты» дейтін дана халқымыз, жылқыны өте қастерлеген. Жылқы-мінсең көлік, жесең ет. Қазы-қарта, жал-жаясыз бірде-бір қазақ жанұясы өмір сүре алмайтын шығар. Сиыр - жесең ет, кисең киім. Оның сүтінен жасалатын айран, қаймақ, ірімшік, құртынсыз ешбіреуіміз балалық шағымызды елстете алмаймыз. Түйе малы –нағыз көлік, қымыран мен шұбаты талай рет батырларымызды ауру-сырқаттан алып қалған сынды. Қой шаруашылығы-әлі күнге дейін Қазақстанның мал шаруашылығының басты саласы. Онымен қоса, халқымыздың маманданған дәстүрлі ата кәсібі. Осы төрт түлік халқымыздың ежелден келе жатқан мұрасы және байлықтарының бірі.
Жылқыны сипаттау
Көшпелілердің, оның ішінде қазақтың төрт түлік малдың ішіндегі қастерлеп, пір тұтатыны жылқы. Жылқы көшіп-қонуға төзімді әрі ыңғайлы, қысы-жазы жем-шөп тілемей жайылады.Оның азығы (жемі, шөбі) өзге малдан әлдеқайда асыл.Сол себепті де оның еті де,сүті де денсаулыққа шипалы екендігі ерте кезден ақ белгілі. Жылқы туралы аңыз әңгімелер, шығармалар, өлең-жырлар, ертегілер өте көп.
Жылқы иесі Қамбар ата.
Жылқы баласы сүйкімді, әрі жүйрік болып келеді. Жылқы жасына қарай: құлын, тай, құнан, дөнен, айғар деп аталады. Жылқы сымбатты жануар. Мойнынан түскен жалыны жібектей сусылдайды. Сирақтары ұзын, көздері ботадай әдемі. Жылқының дене бітімі көздің жауын алады. Бұрынғы кезде батырлардың жылқыларының аты болған. Қобыланды батырдың Тайбұрылы, Алпамыс батырдың Шұбар деген аты болған. Бұл аттар жәй аттар емес, жүйрік, сұлу, әрі батырдың ең жақын досы бола білген. Жылқы қасиетті жануар. Жылқы қымызы бізге пайдалы. Ол қырық ауруға ем. Жылқы еті өте тәтті. Сондай-ақ жылқылар бізді қауіптерден қорғайды. Бұрындары ата-бабамыз жылан жоламасын деп қастарына жылқы байлап жатқан. Сонымен бірге ат үстінде көп жүрген адам буын ауруына шалдықпайды екен.
Жылқылар қыста өз үйірлерімен жүреді. Ол үйірді басқаратын айғыры болады. Егер жылқылар шөлдеген де су таппаса, онда қар жейді.
Жылқы бетегелі, көделі, селеулі, қауданды жерде жақсы өскен.Қазақ даласының батысында Мұғалжар тауынан басталып, Сарыарқаны қуалай отырып, аяғы Батыс Сібірге тірелетін кең өлкесінде жылқы малы көп өсірілген.