Адзiн дуб у полi - то не лес.
На кухні два слухалі, трэці з голаду акалеў.
Тры грошы не варта.
У тры секачы сякуць, аднаго рака пякуць.
Упрасіліся злыдні на тры дні, а за тры гады не выжывеш.
Першая чарка калом, другая - сокалам, а трэцяя - мелкаю пташачкай.
Бачыў двух белых, а трэцяга, як снег.
Гаворыць, як тры дні не еўшы.
Дзе чацвёра, там ужо вясёла.
Пераказвае з пятае на дзясятае.
На грош пятакi не даюць.
Я личу што да Сцяпана, таму што ен турбуецца за маци.Тольки ен зауважыу парэзаны палец маци, и ен ведау дзе знаходзицца магила свайго бацьки
Дорогой дедушка мороз!
Пишу тебе письмо я,
Чтобы подарок получить свой
В этот замечательный день,
Как новый год!
Маці! Якое цудоўнае слова! Слова
зразумелае, як я лічу, на ўсіх мовах свету.
Як яно многа значыць для кожнага з нас!
У ім пяшчотная ласка, бясконцая любоў,
надзея і боль за дзіця. Невыпадкова, што
малыя дзеці менавіта вымаўляюць гэтае
слова першым. Пазнаўшы яго сэнс, з
дзяцінства яны яго праносяць праз усё
жыццё, як вялікі скарб.
У кожнага з нас у любым узросце маці -
самы родны, блізкі, дарагі і любімы
чалавек, за якога можна аддаць усё, што ў
цябе ёсць.
Забываюць, здраджваюць сябры, а маці
ніколі не пакіне цябе, яна - твой лепшы
сябр, з ёй ты можаш пагаварыць на любую
тэму. Маці заўсёды дапаможа ў кожнай
сітуацыі. Яна прымае цябе такім, які ты
ёсць, нягледзячы ні на што.
А як добра ты сябе адчуваеш, калі ёсць на
свеце чалавек, які заўсёды верыць,
абараняе, любіць цябе!
А каго мы больш за ўсё крыўдзім, ад чыіх
няўдач і памылак сівеюць нашы матулі?
Са злязамі крыўды на вачах яна маўчыць,
а ў душы даруе ўсё. І ўсё ж такі, як сказаў
адзін мудрэц:”Мы заўсёды будзем дзецьмі,
пакуль жывыя нашы матулі”.
Калі табе бывае блага і балюча, то да каго
ты ідзеш? Да самага блізкага чалавека – да
маці. Так было ў маленстве, так ёсць
цяпер, так будзе заўсёды.
Калі ж прыціснуць боль і гора грудзі
І здасца, што і дня не пражывеш,
Знаёмых і любімых ты забудзеш,
І, як маленькі, маму пазавеш.
Усім, што ты ўмееш рабіць у жыцці, ты
павінен сваёй матулі. Яна ахвяравала сябе
дзеля цябе. Гэта яна адкрыла перад намі
прыгажосць жыцця.
У мастацтве і сусветнай літаратуры ёсць
вобраз, якога ў сваёй творчасці не мінуў ні
адзін знакаміты пісьменнік ці паэт. Ён
называецца вельмі дарагім для нас
словам - маці.
Вельмі мудра сказана, што пра маці
можна гаварыць бясконца. Але трэба
гаварыць больш слоў падзякі менавіта ёй.
За падараванае жыццё, за дні, поўныя
турбот, за чулую душу і добрае сэрца.
Трэба берагчы, любіць і шанаваць сваіх
матуль, каб кожны дзень сустракалі яны
нас з ласнавай усмешкай на твары, бо
пакуль жыве маці, мы адчуваем сябе
маладымі.
Чужы чалавек папрасіў мяне пра дапамогу. (Прыметнік)
Гэты чужы мяне напугаў. (Назоўнік)
Апошні чалавек выйшаў з аўдыторыі. (Прыметнік)
Ты апошні, хто яшчэ не напісаў практыкаванне. (Назоўнік)
Свае людзі дабры. (Займеннік)
Свае заўсёды дапамогуць. (Назоўнік)
Марожанае вельмі халоднае. (Назоўнік)
На стале ляжала страва, марожаная ўчора. (Дзеепрыметнік)
Побач мяне стаяў чалавек. (Прыназоўнік)
Ён стаяў побач. (Прыслоўе)
Перажытае мінулае заўсёды лепш самага горшага будучага. (Прыметнік)
Падзея, перажытая ўчора, змяніла маё жыццё. (Дзеепрыметнік)