Бывали дзеци у Белавежы, зубрыным царстве на зямли.
Яна, Валя, таксама любила чытаць книги.
Вядомы майстар, Василь Макаравич застауся сциплым чалавекам.
Михась, па мянушцы Барадаты, сядзеу на лауцы.
Чорны бусел, ци инакш бацян, любиць глуш и векавыя нетры.
Яна, прырода, натуральна упрыгожыла столь и сцены.
Я думаю, што усе мы, людзи беларуская зямли, не сказали яшчэ таго слова удзячнасци.
Саханюк, тутэйшы падагог, назвау адзнаки.
ДзПрыметнік[1] — самастойная часціна мовы, якая абазначае якасць, уласцівасць або прыналежнасць прадмета і адказвае на пытанне «які», «якая», «якія», «чый». У беларускай мове прыметнікі змяняюцца па родах, склонах і ліках.
Назоўнік—гэта часціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытанні: хто?, што?
Я прыйшоу у школу, але не зрабиу дамашняга задання. Ен можа схадзиць у магазин, але у яго няма грошай.