Мағауинның "Бір атаның балалары" атты шығармасын оқып, мен Зигфрид деген баланы аядым, оның ұлты неміс болдғандықтан, оны ешкім өз отбасына алғысы келмеді. Бұл әділетсіз,себебі ол баланың ұлты неміс болғанына кінәлі емес. Бұл оқиға соғыс кездері орын алған, баланың ата-анасы болмай, ол балалар үйіне жіберілген. Кейін төраға балаларды әркім үйлеріне алсын деген бұйрық берді.Бір қария осы Зигфридты мен алайын, менің балам соғыста қаза болды деді. Олар ұзақ уақыт бойы бірге тұрды. Бір күні ауылдың балалары оны қазаншұңқырдың қасына ойнауға шақырды. Зигфрид балалардың сана сезімі дұрысталды деп ойлап,ойнауға барды.Балалар оның үстіне балшық шашып тастап, ол жылады. Маған осы шығарма өте ұнады,себебі мейірімді адамдар өмірде әлі де бар екен және олар байғұс баланың тағдырына немқұрайды қарамайтынына көзім жетті.
Однажды уставший пастух приехал домой чтобы отдохнуть.Он хотел отправить сына.На улице было очень холодно.Сын начал выдымувать причину что я замерзнусь.Мама ему дала теплый башмачок и тон.А он без стыда говорить что замерзнуть глаза.
Менің сүйектім гүлім-астра.
Менің қалада көп түймедақтар өседі.
Сарғалдақ өте әдемі гүл.
СИЗДЕРДИ МЕН ШЫН ЖУРЕКТЕН КУТЫКТАЙМЫН ТИЛЕИТИНИМ ЗОР ДЕНСАУЛЫК АШЫК АСПАН МОЛ БАКЫТ ЕШКАШАН АУЫРМАНЫЗ
Жатыс септигинде жиктеу есимдыгы
А) менен