Н сімсот тридцять два
Р семисот тридцяти двох
Д семистам тридцятьом двом
З сімсот тридцять два
О семистами тридцятьма двома
М на семистах тридцяти двох
____________________________
Н чотириста тридцять п*ять
Р чотирьохсот тридцяти п*яти
Д чотирьомстам тридцятьом п*ятьом
З чотириста тридцять п*ять
О чотирьмастами тридцятьма п*ятьма
М на чотирьохстах тридцяти п*яти
_____________________________
Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. З прыходам вясны быццам зараждаецца новае жыцця. Рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. Дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. Птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. Сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. Чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. Зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. Цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. Нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыажосць роднай прыроды. Вось за гюта я так кахаю вясну.
Пасыпа<u>ў</u> мяккі снег,
і раніцай сама
паклікала мяне
на вуліцу (аснова вуліц, канчатак у) зіма.
перш чым пайсці ў зіму,
я восень (аснова восень, канчатак нулявы) абдыму
і ліст пашлю в<u>я</u>сне (аснова вясн, канчатак е) :
" прыходзь, як а<u>д</u>пачнеш"