Пьеса "Отцы и дети"-эта тема разных поколений и их взаимоотношений,часто не простых.
Проезжая по полю Илья Муромец встречает богатыря, дремлющего на коне . Илья наносит удар богатырю, но богатырь не просыпается. Богатырь просыпается с третьего удара, берёт Илью и, положив его в карман увозит с собой. Но коню тяжело возить двух богатырей и тогда богатыри решили побрататься, обменявшись нательными крестами. Они продолжают своё путешествие вместе и встречают по пути гроб. Они задумываются, кому может предназначаться этот гроб. Первым в него лёг Илья , потом Святогор ложиться вместо Ильи в него и просит Илью заколотить гроб. Проходит время, Святогор просит снять доски, которыми Илья заколотил его в гробу, но ничего не выходит. И тогда Святогор понимает, что время его пришло, он просит Илью наклониться, чтобы вдохнуть в него свою силу, но Илья отказывает. Так как Земля - матушка не сможет тогда носить его. <span>На том они и разошлись Попрощавшись со Святогором Илья уехал. . Святогор остался в сырой земле, а Илья поехал в путь по Руси - Матушке.</span>
Жил да был резиновый ёжик.да не простой, а с дырочкой)
Как то раз девочка Аня пошла купаться и взяла резинового ёжика с собой.
Он поплавал и утонул.Девочка была в недоумении, почему он утонул, поэтому выловила ёжику и посмотрела откуда идёт течь.Это была серьёзная травма, но не смертельная.Мама заклеила дырочку ёжику и он больше не тонул.
Вот так вот)
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
<span>Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.</span>