Уақыт өткен сайын көне жәдігерлердің құны арта түспек.
Ұлтымыздың спл-дәстүрі ғасырдан-ғасырға сарқылмас мұра боп келеді.
Достарымды көрмегелі көп жыл болды.
Әр айда кітапханамызға жаңадан кітаптар түсіп тұрады.
Апта сайын қалаға концерт көруге барып тұрамыз.
Бүгінгі күн көзді ашып жұмғанша тез өтті.
Атау с. Муражай. Септiк.
Iлiк с. Муражайнын. Септiктiн.
Барыс с. Муражайга. Септiкке.
Табыс с. Муражайны. Септiктi.
Жатыс с. Муражайда. Септiкте
шыгыс с. Муражайдан. Септiктен
комектес с. Муражаймен. Септiкпен
-Сəлем! -Сəлем!
-Не істеп жатырсың?
-Мен досыма қонаққа бара жатырмын.
-Ол қазақ па?
-Иа, не болды?
-Қазақ халқы – ежелден қонақ десе ішкен асын жерге қоятын халық. Жылы шыраймен қарсы алады. Қазақта «Қырықтың бірі қыдыр», «Қонақты қусаң – құт, қашады», «Қонақпен еріп құт, ырыс келеді» деген мәтелдер бар. Сондықтан халқымыз қонақты қарсы алу, шығарып салуға ерекше мән берген.
Жаз маңдайы жарқ етсе,
Көтерілді көңілім.
Жек көрмедім сендерді,
Серуендеді серігім.
Жаз маңдайы жарқ етсе,
Қаз - құстары қаңқ етер,
Кімнің жылытпас көңілін.
Егіншілер сайлады
Мойынтұрық, самиян,
Ат, атан, өгіз - көлігін.
Жер киініп, құс келіп,
Мына жылы шуақта,
Жан - жануар бір алды,
Басындағы бөрігін.
Қыстайғы науқас қара жер,
Шығарды ауру - өлігін.
Бозбалалар ат ұстап,
Аударысып жарысып,
Бастады тағы желігін.
Бойжеткен қыз, келіншек,
Топтанып, сапқа тізіліп,
Бүйрегінен бүлкілдеп,
Әзілдесіп, езіліп,
Суға түсіп жабырлап,
Жарқ еткізіп өңірін.
Диқаншылар қуанып,
Балалар мәз боп қуанып.
Тұқымның шашты төгінін,
Боталы түйе,қозылы қой,
Құлынды бие, буаз мал,
Толтырды кекпен желінін.
Саятшы, мерген іздеп жүр
Таудың ұлар, елігін.
Жаз - құдаша келді де,
Қыстың зәрін тарқатты.
Жаз - құдаша жарқылдап,
Жер бетіне көк көрпе
Салды дағы отырды.
Жаз-құдаша
Мен шаттанып қуандым
Түскендей - ақ келінім.
Қуансам да мәз болып,
Қолайсыз уақ кез болып,
Табиғат жасап таршылық
Қолдан тартып ап кетті,
Күткен құдашамыздың,
<span>Төрт - ақ ай ғып өмірін.</span>