<span>Моей Родиной является прекрасная страна, Республика Казахстан. Это – великое государство с богатой историей, древней культурой и неповторимой природой. Широки просторы казахстанских земель. Когда на севере ещё лежит снег, у подножия гор на юге уже зацветают плодовые деревья. “Берёзовые ситцы” севера, могучие сосны Борового, золотые нивы целинного края, седые ковыли Великой Степи, высокие горы Алатау и Тянь-Шаня – всё мой Казахстан. Эти картины меня поражают своей невиданной красотой. Я никогда не перестану ими восхищаться. </span>Каждый гражданин Казахстана помнит знаменательный день, 16 декабря 1991 года, когда мы получили независимость. С этого дня прошло уже двадцать лет. Это крупное событие, которое будет праздновать весь Казахстан. Как отмечает президент нашей родины, Н.А.Назарбаев: “Два десятилетия: множество конкретных дел, свершений, которые раньше не могли вместить целые века, предстоящий юбилей дорог всем, кому дорога судьба нашего Отечества”. Действительно, это не просто праздник, а результат трудолюбия и дружбы всех народов, проживающих в Казахстане. Я благодарен своей родине за семью, друзей и мирное небо над головой.
<span>Благодарю я Землю за свои объятия, За величавые просторные поля, Невозмутимость к чужеземным всем проклятиям, Благодарю тебя я, Родина моя!</span> <span> Современный Казахстан - независимое, суверенное, демократическое государство со стабильной экономикой и беспроигрышным планом на будущее. Сегодня Казахстан смело заявляет о себе, о своих правах и целях. Президентом нашей страны является поистине мудрый человек, тонкий политик, стратег и настоящий патриот, Н.А.Назарбаев. Благодаря ему мы достигли стабильности и процветания. С приобретением независимости начала развиваться экономика, наука, культура. Конечно, нашей стране было нелегко начинать “строить” своё государство, выйти из кризиса, преодолеть безработицу, но мы прошли эти трудности. Мы встали на ноги, и теперь наша страна продолжает двигаться вперед. За время нашей независимости мы сделали немалое: построили крепкое государство, создали одну из самых динамичных экономик, улучшили уровень жизни людей. Нурсултан Назарбаев, президент нашей Родины, всегда на первом месте ставит народ. Люди верят ему и любят этого человека. </span>
Ер — елінде, гүл — жерінде. Өз елінде көртышқан да батыр. Өз елінің иті де қадірлі. Отан үшін күрес — ерге тиген үлес. Орағың өткір болса, қарың талмайды, Отаның берік болса, жауың алмайды. Елінен безген ер болмас, Көлінен безген қаз болмас. Сағынған елін аңсайды, Сары ала қаз көлін аңсайды. Жат жердің қаршығасынан, Өз еліңнің қарғасы артық. Егілмеген жер жетім, Елінен айырылған ер жетім. Ерінен айырылған көмгенше жылайды, Елінен айырылған өлгенше жылайды. Отан — отбасынан басталады. Опасызда oтан жоқ .Отан оттан да ыстық. <span>Отансыз адам — ормансыз бұлбұ</span>
Театр - айрықша: биік және мейрам көрініс. Театрдың әртістері адамдармен өзге әлемнен - әлдеқандай сырлы және сиқырлы сияқты. Мені жасынан қуыршақтың театры тамсандырды. Мен сендім, не аң, сиқырлы заттар расында сөйлеседі. Соңыра мен сездім, не сол адамдар ертегінің батырының сөзін озвучивают және қуыршақтармен басқарады, бірақ сиқырдың түйсігі өтпеді. Мен және қазір сүйікті театрмен қуыршақтың театры Харьков, менің жақын қаламда қалады. Театр сияқты бір мен менімен өсті. Алғаш мен "дымбілместі" және "золушканы", кейін "әлемнің сотворение", "менің тамаша ханымым" қарадым. Және міне биыл театрдың таныс әртістері - қойылым жаңа сиықта алдына келді "шебер және Маргарита" барлық менің болжанымдарымның асырды. Сияқты түсінікті және ашық, төл күрделі булгаковское троемрие көрсетілген. Театр маған де романның айбынының, да театрлық ұсталықтың айбынын сезіну көмектесті. Харьковта мен: драма атта Т. Шевченко барлық театрларда болдым, арада орыс драмы театрында, "Березиле", ХАТОБе, ТЮЗе. Қазір өмір сүреді