Вадзiцы(Р.склон); крынiцы(Р.склон); нi сцюжы(Р.склон); нi спёкi(Р.склон); яду(В.склон);справу(В.склон); работу(В.склон); за руку(В.склон);рыбка(Н.склон); рацэ(М.склон): не у́ раке (М. склон); на ваду(В.склон); пад ваду (В.склон).
Объяснение:
Уладзімір Дубоўка прысвяціў свой верш Беларусі, сваёй роднай старонцы. Шыпшына – спаконвечны сімвал Бацькаўшчыны. Менавіта першы радок песні заўжды цытуюць і зараз, калі кажуць пра Радзіму.
У вершы Дубоўка сцвярджае, што Беларусь ніколі еюне згіне, будзе змагацца і пад чужым гнётам не памрэ. У другой страфе аўтар кажа, што ён сам здольны АДЗІН абараніць краіну ад усіх чужынскіх навал.
Аўтар звяртаецца да самай маштабнай тэмы ў белапускай літаратуры – служэнне і адданасць Радзіме.
Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
Духмяныя, пахучыя, сарамлівыя, прыгожыя, цудоўныя, далікатныя, палявыя, ап'яняльныя, бляклыя, вялыя, жухлыя, сухія, чахлыя, чароўныя, дзіўныя, дзівосныя, дзікія