Пра восень часта кажуць: залатая восень. Чаму, здагадацца не цяжка : лісце на дрэвах з зялёных перафарбоўваць ў самыя розныя адценні залатога і залацістага. Жоўтая охра, чырвоная медзь, зялёная латунь, карычневая бронза, бледна — жоўтае і памяранцава — жоўтае золата — гэтыя колеры перш за ўсё нагадваюць пра восень. Паглядзіш на лес, які ўвесь афарбаваны ў такія адценні і міжволі падумаеш : так, залатая восень. Гэта сапраўды вельмі прыгожая пара, можа быць, самая прыгожая ў годзе. Ва ўсякім выпадку, многія мастакі асабліва любяць пісаць менавіта восеньскія пейзажы. Гэтая тэма дае ім самы багаты выбар фарбаў.
Наступіла доўгачаканая перамена : люты на календары змяніўся першым вясновым месяцам – сакавіком. А гэта значыць, што прыйшоў канец снежным і суровым бурам, хутка можна будзе забыцца пра маразах і парадавацца надыходзячай вясне.
Вуліца яшчэ поўная гурбаў, але гэта ненадоўга. Нясмелыя спачатку праменьчыкі сонца хутка ўвойдуць у поўную сілу і падпаляць снег. Па вуліцах, звонячы , пабягуць вясёлыя ручаі, прадвеснікі абуджэння прыроды.
Ачуецца ад сну лес, расправяць свае галіны дрэвы. Белае снежнае покрыва, якім зіма схавала прыроду, знікне пад гарачымі сонечнымі прамянямі. Даўжэй за ўсё снег захаваецца ў нізінах і ярах, аднак і туды рана ці позна дабярэцца сонейка. Зусім няшмат часу пройдзе – а ад зімы не застанецца і следу.
<span>С наступлением сухого знойного лета</span>
Першы снег у гэтым годзе выпаў зусім нечакана. У гэты дзень надвор'е з раніцы стаяла пахмурнае, але ціхая. Дзесьці пасля поўдня з неба сталі зрывацца буйныя сняжынкі. Мы і азірнуцца не паспелі, як яны ператварыліся ў вялікія белыя шматкі. Яны падалі на асфальт і зусім не раставалі, таму што было марозна.
Дзесьці за гадзіну ўсе вакол ужо збялела, а першы снег усё ішоў і ішоў. Ён усё гэтак жа валіў камякамі, а вецер обсыпал гэтымі шматкамі мінакоў.
Да вечара снег перастаў. Да таго часу вакол ужо ляжаў іскрысты казачны дыван. Нават невялікія гурбы намяло. Дрэвы прыкрылі свае голыя галінкі беласнежным покрывам. Асабліва пухнатымі і прыбранымі здаваліся елі ў алеі непадалёк ад нашай школы: яны як быццам надзелі кажушкі са снегу.
Мы з сябрамі высыпалі ў двор і сталі скакаць у гурбы, гуляць у снежкі. Я адразу стаў утоптваць снег на горцы, каб хутчэй можна было катацца на санках або на кардонцы. Дзеці бегалі і крычалі: "з першым снегам!». І кідалі сябар у сябра снежкі, а камякі адразу рассыпаліся. Бо першы снег яшчэ не мерзлы, ён мяккі і паветраны.
Ва ўсіх вакол настрой стала добрым, як быццам у сьвята. Мы весяліліся і радаваліся, хапалі першы снег жменямі і рассыпалі яго над галавой, як феерверк! Ён ззяў у паветры, быццам брыльянтавы дождж!
<span>ограниченное употребление </span>