Усе было ў гэтых песнях: прастор безберажных палёў, і шум крыніцы пад гарою, і мілы шэлест каласоў.
Трава і дрэва, рыба і звер - усё расце і водзіцца ў гэтым мілым куточку.
Лугавыя травы:белы рамонак, сіні гарошак, жоўты казялец і чына лугавая - у чэрвені ператвараюць лугі ў пярэсты дыван.
Сярод грыбоў ёсць ядавітыя,напрыклад: бледная паганка, некаторыя віды мухамораў, апенька несапраўдная і інш.
<span><span><span>1) Калі апускаецца над ракою глухая палеская ноч, тады памалу заціхае горад Пінск, маўклівымі робяцца вуліцы і завулкі і рэдкія крохі прахожых рэхам аддаюцца ў каменных сценах.
2)
Дні прабягаюць, і гады сплываюць, хвіліны шчасця часам прамігцяць, а
боль жыве, і сэрцам адчуваю, што жыць заўсёды будзе, да канца..</span><span>
3) І думалася яшчэ: як добра, што ёсць на гэтай апантанай зямлі мой
ціхі, мой родны куток, дзе можна вось так, у святочнай сцішанасці,
пастаяць, стрымліваючы на вачах слёзы, падумаць пра сваё мінулае і сваё
заўтрашняе.
4) Кветкі яе, напэўна, не самыя прыгожыя, але яны заўсёды
радуюць вока, бо з'яўляюцца ў самым пачатку вясны, як толькі сыходзіць
снег.
5) Сёння гэта невялічкае мястэчка, а быў час, калі яго ўладары адыгрывалі не апошнюю ролю ва ўсёй Рэчы Паспалітай.</span></span>
:в</span>
Сваё сачыненне я хачу прысвяціць ўсім маці . Мама - гэта першае слова дзіцяці. А колькі цяпла , клопату і любові напаўняюць гэтае слова. Мама дала нам жыццё ! Нялёгкая праца кладзецца на маміны плечы : праца , клопаты па хаце , а галоўнае - выхаванне дзяцей. Любая маці хоча , каб яе дзіця стаў сапраўдным чалавекам . Усе перашкоды ў жыцці мы пераадольваем разам з мамай. Мама пра нас клапоціцца ўсё сваё жыццё. У першы клас мы ідзем за руку разам з нашымі мамамі . Уся хатняя праца кладзецца на маму . У многіх дзяцей няма мам , але яны мараць, што калі-небудзь іх мама прыйдзе , і здзейсніцца дзіцячая запаветная мара . У нашым сяле ёсць сем'і , якія акружаюць клопатам і ўвагай не толькі сваіх дзяцей, але і чужых. Якое неабходна цярпенне , каб падпаліць дзіцячае сэрца, але як прыемна , што дзеці знаходзяць сям'ю. Мы часам не цэнім мам , забываючы аб тых цяжкасцях і праблемах , якія звальваюцца на мам , а яны ў цяжкую хвіліну заўсёды побач і гатовыя дапамагчы нам . А колькі пакут выпадае на матчыну долю . Уявіце сабе , калі роднае дзіця забіраюць у войска. Шмат можна прывесці прыкладаў , калі маці чакае сына з войска , і ніхто акрамя яе не можа зразумець перажыванні за сваё дзіця . Як яна хвалюецца , заўсёды піша яму лісты , цярпліва чакае адказу. Я памятаю , як перажывала Заякина Надзея Паўлаўна за сына Андрэя , калі ён праходзіў службу ў Чачні. А як ёй было прыемна , калі хлопцы са школы напісалі яму лісты , віншуючы з 23 лютага. Яна ў думках ўяўляла, як здзівіцца яе сын , як ужо будуць гарэць яго вочы , як з'явіцца ўсмешка на строгім салдацкім твары, калі атрымае ён лісты ад дзетак . І такіх гісторый у нашым сяле можна прывесці шмат.
<span><span>и.п. - сто семьдесят три рубля
</span><span>р.п. - ста семидесяти трёх рублей
</span><span>д.п. - ста семидесяти трём рублям
</span><span>в.п. - сто семьдесят три рубля
</span><span>т.п. - ста семьюдесятью тремя рублями
</span><span>п.п. - о ста семидесяти трёх <span>рублях
---
</span></span></span><span><span>и.п. - восемьдесят пять рублей
</span><span><span>р.п. - восьмидесяти пяти рублей
</span></span><span><span>д.п. - восьмидесяти пяти рублям
</span></span><span><span>в.п. - восемьдесят пять рублей
</span></span><span><span>т.п. - восьмьюдесятью пятью рублями
</span></span><span><span>п.п. - о восьмидесяти пяти <span>рублях</span></span></span></span>