(што?) чаротка-дзейнік выражаны назоўнікам (одна рысачка)
(што зрабіла?) праляцела і апусцілася- аднародныя выказнікі выражаныя дзеясловамі (две рысачкі)
(як?) імкліва- акалічнасць спосабу дзеяння, выражаны прыслоўем (рысачка-кропка-рысачка)
(каго?) снегіроў- дапаўненне, выражанае назоўнікам (рысачка)
(куды?) на хмызнякі- акалічнасць месца, выражанае назоўнікам з прыназоўнікам
(якія?) ля рэчкі- азначэнне, выражанае назоўнікам з прыназоўнікам.
просты сказ, апавядальны, сцвярджальны, няклічны, двусастаўны, развіты, поўны, ускладнены аднароднымі выказнікамі.
Это часть речи которая отвечает на вопрос ,сколько?
его можно определить,если в тексте есть цифры либо же на примере
на первый второй расчитайсь
-первый
-второй
и т.д
это будут личэбники
Кручкоў - гэта подлы, карысны, двулікі чалавек. Яго "правасуддзе" вельмі смешнае. Яму няма ніякай справы да справядлівасці. Ён усё робіць толькі для таго, каб набіть сабе кішэні. Праз вобраз Кручкова, аўтар высьмейвае царскі суд і хабарніцтва чыноўнікаў, якія самі ж і парушаюць усе магчымыя законы, ды выносяць абсурдныя прыгаворы.
Цытатная характарыстыка Кручкова:
"Я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць"
"Тут, брат, нам харошае жніво!"
"Я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу"
"Харашо! Для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя"
"Я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? Служба - не дружба. Законы, міленькія, законы!"<span>
Але, </span>трэба прызнаць, што шляхта заслужыла такі суд. Бо вядуць яны сябе, мякка кажучы, па-дурному. Двое шляхцічаў пасварыліся і пабіліся з-за таго, што адзін абазваў другога мужыком. І пагэтаму не дазвалялі сваім дзецям ажаніцца. Шляхцічы проста не разумелі сапраўдных каштоўнасцей у жыцці, і атрымалі па заслугах.
Самае цудоўнае слова на зямлi — мама. Гэта першае слова, якое вымаўляе чалавек, i гучыць яно на кожнай мове аднолькава прыгожа i пяшчотна.
У маёй мамы вялiкiя, добрыя, блакiтна-шэрыя вочы, у якiх паблiскваюць маленькiя сонечныя агеньчыкi-iскрынкi; тонкiя, чорныя бровы; пяшчотны, ласкавы пагляд; тонкi, гнуткi стан; зграбная постаць.
У мамы самыя добрыя i ласкавыя рукi. Яны ўсё ўмеюць.
Калi дома свята, мама апранае сваю аксамiтную чорную сукенку з маленькiмi блакiтна-белымi пацеркамi. Апранаецца яна звычайна сцiпла, проста, але з густам.
Я вельмi люблю сваю маму. I колькi б мне не было гадоў, я заўсёды буду яе любiць, i нiколi не забуду яе ласку, дабрыню i чуласць.
ВЯдзецца
сЭрца
к памяркоЎнасці
бЯздумнае
аніколЕчкі
не бЯзгрэшнае
памІнаць
што роЎна
бЯзгрэшным