Менің анам бар.Менің анамның аты...Таңертен маған анам бəліш пісіріп береді.Бəліштер өтте дəмді болып шығады.Анам маған тігіп үйреткен.Ол менің киемімді жуып береді.Кепкесін үтіктейді.Мен өз анамды өтте жақсы көремін
1.Қазақстанда жануарлар,өсімдіктер мен құстар көп.
2.Біздің сынып кең,жарық және таза.
3.Менің анам мейірімді,ақылды жан.
4.Біздің ауыл қаладан алыста орналасқан.
5.Жайлауда той басталды,ат жарысы жүргізілді,алтыбақан тербетілді.
6.Мен жазда Бурабай көліне бардым.
7Күзде сары жапырақтар жерге түседі.
8.Көктем келді,күн жылынды.жер көгерді.
9Көктемде күн ұзарып,түн қысқарады.
10.Астана Қазақстанның бас қаласы.
Дүниедегі ең ұлы сезімдердің бірі – достық. Әр адам дүниеге келгеннен кейін, ес білгеннен-ақ жан дүниесіндегі сырын, мұң-шерін тарқатып, қуанышы мен қайғысын бөлісетін дос іздейді. Қандай да бір қиындыққа тап болсаң, оны досыңмен бөлісіп, досыңның ақылын тыңдап, шешім таба аласың. Менің ойымша, басқаға жақсы да адал дос болу үшін, ең алдымен, түсінік, адамды тыңдай білу, ақыл бере білу қабілеті жоғары болуы тиіс. Достық адамдардың ең алдымен бір-біріне сенуінен басталады. Ол артқан сайын, достық та қатая түседі. Ал бір-біріне сенімі жоқ, дегенмен өздерін дос санайтындар да бар, ол жалған достық – бірде бар, бірде жоқ. «Достық» туралы нақты ой айтқан философ А.Шопенгауэр өзінің «Өмірлік данышпандықтың афоризмдері» деген еңбегінде: «Нағыз шынайы достық адамдардың бір-бірімен терең, таза және адал қарым-қатынасын қажет етеді. Бұл дегеніміз – досыңыздың қайғысы мен қуанышына ортақтаса білу деген сөз. Осының бәрі адамның табиғи өзімшілдік, өркөкіректік қасиеттерін жояды» деген. Күнделікті өмірде көңіліңе шапағат сәулесін шашып, сенің төрт құбылаңды тең ететін айналаңдағы достарыңның басы бұзылмағаны қандай жақсы.
Дочка-(Д О Ч К А)
Коза-(К А З А)