Үйде. Жападан-жалғыз. Сырттан келген жаңбыр дауысына жан толқындарымды қабыстырып отырмын. Неге екенін қайдам тамшылар бақыт сыйлағандай. Ара-тұра шық тұрақтай қалып, сырғанап тұсып жатқан терезеден сыртқа қарап қоиямын. Дала когілжім тартып тұр. Қолымдағы әдемілеп өрнекке бергісіз етіп жазған « күнделік» атты белгісіз, танымас досыма үңілем. Құйын тұрар еді, аласұрып-аптығып ұрылмаған қарасы қалмай. Тыншыр еді, сап басылып жылы күн шуағын төге бастағанда. Менің әлемім де дауылданып кеп тынып тұрған сол сезім ауасының ағысы сыияқтанады. Жоғалып табылған өзімді ақтарыстырып отырғандай боламын да, өзім жоқ бір әлемге кетіп қаламын, арасынан тәні басқа өзімді кездестірем. «Сағыныш» бастатқан жан жайлауның тоғанақ-тоғанақ керундері сән-салтанатымен ұлы кеуденің төсін дүбірлетіп өтіп жатар еді. Жалт бұрылып қарағай үйды аспан тамшыларына қорғаныс еткен өз сағыншым жетелеп «перизат бейнемнің алдынан» табылып жатар едім.
<span>жайлау үстының әр тіршілікке өз қізіғімен думанды күндері осылайша аунап жатты. </span>
Бұлбұл ормансыз өзінің үйі жоқ екенін оның қайтып келетін жері жоқ сүйетін орманы жоқ ұясы құрйтын жері жоқ . ал отансыз адам тап сол мағына береді . ол адамның туған жері тілі елі жоқ екенін білдіреді . осы жауап ұнаса списибо мен лучший ответ деп қоярсын.
Оздык ережесын былесын ба?
Оздык есымдыгы артурлы тулгадагы оз созы (оз,озымыздын озы).
И долгожданная Астана, моя мечта детства сбылась. А потом мы приехали из Кызылорды в Астану. Мы посетили достопримечательности города. Памятник «Байтерек», Дворец «Мир и согласие», общественные учреждения и т. Д. Мое любимое место - развлекательный центр «Думан». Пришло время возвращаться для удовольствия, наслаждаясь прекрасными местами. И со мной, мы далеко от столицы. На обратном пути появилась мечта: «В будущем все города Казахстана будут красивыми». Надеюсь, эта мечта будет реализована благодаря лидерам и нашим людям.
Вот перевод на здоровье!
Читайте
Қыс
Ғабиден Құлахмет
Қыс қандай әсем еді, қара, далам,
Бір арман-ақ боз жеккен шана маған.
Ағызып жұлдыздайын
Дүниенің
Не жетсін күніне бір аралаған.
Қар қандай!
Қарып көзді шағылады,
Жамылған тау,
даласы,
бағы-бәрі.
Тоқтау жоқ,
Кедергі жоқ
Аппақ дүние!
Жер үсті аппақ нұрға малынады.
Күн ұзын жапалақтап тынбады қар,
Астында ақ мамықтың тұрғаным бар.
Ақ төсін жайып салып жатыр дала,
Кеудемде сол даланың ырғағы бар.