Калас-корень
к-суффикс
и-окончание
каласк-основа
У ім наша здароўе, сіла, у ім цудоўнае цяпло.
<span>Колькі рук яго гадавала, ахоўвалі, берегло. </span>
<span>У ім - роднай зямлі сокі, </span>
<span>Сонца святло вяселы ў ім.. . </span>
Уплетай за абедзве шчокі, вырастай волатам!
<span>Круглобок і маслян ен, </span>
У меру крут, посолен, -
<span>Пахне сонечным цяплом, </span>
Пахне гарачым полем. (хлеб)
<span>"Адгадаць легка і хутка: </span>
<span>мяккі, пышны і духмяны, </span>
<span>Ен і чорны, ен і белы, </span>
<span>а бывае подгорелый". (Хлеб) </span>
<span>"Вырас у поле дом. </span>
<span>Поўны дом збожжам. </span>
<span>Сцены пазалочаныя. Аканіцы забітыя. </span>
<span>Ходзіць хата ходырам на слупе золатам" (Збожжа) </span>
<span>"Ты не клюй мяне, дружа, галасісты пеўнік. </span>
<span>У зямлю цеплую пайду, да сонца колосом узыду. </span>
<span>У ім тады такіх, як я, будзе цэлая сям'я". (Зерне) </span>
"Усім патрэбны, а не кожны зробіць" (Хлеб)
Б'юць мяне кіямі, ціснуць мяне камянямі,
Трымаюць мяне ў вогненнай пячоры,
Рэжуць мяне нажамі.
За што мяне так губяць?
<span>За тое, што любяць. (Хлеб)</span>
Надоуга пасятлела шэрае снежаньскае неба.Усталявалiся цеплыя сонечныя дзянькi.Згiнулi буйныя кролi.У лесе з'явiлiся праталiны.На пнях,дружнымi сямейкамi,выраслi апенькi
Аднойчы у летнi
цёплы дзень дзяучынка Алеся гуляла на квяцiстым лузе.
Там яна убачыла Бусла, Васiлька i Лянка. Яны моцна спрачалiся мiж сабою. Алеся
спалохалася, таму што пачула сварку памiж iмi.
<span> Бусел, Васiлёк i Лянок спрачалiся, хто
з iх самы лепшы i прыгажэйшы на лузе. Першым
выступiу напышлiвы Васiлёк, што ён самы лепшы i прыгожы. У спэчку уступiу
ганарлiвы Лянок, што усё ж ён самы лепшы i прыгожы. Бусел таксама даказвау,
што ён самы прыгожы i самы лепшы на лузе. Бусел казау, што у яго прыгожы
доугi дзюбу, стройныя ногi, вялiкiя прыгожыя крылы, а самае галоунае – ён умее
лётаць. Бо нi Васiлёк, нi Лянок лётаць не умеюць. Усе уважлiва выслухалi доказы
Бусла i задумалiся. </span>
<span> Алеся усё гэта чула i вырашыла прыпынiць
спрэчку. Яна ласкава i спакойна казала iм: «Усе вы прыгожыя i блiзкiя нам. Мы вамi усiмi
шануем. Вы усе сваiм хараством упрыгожваеце наш луг. Бо так прыемна глядзець, калi на лузе важна
ходзiць выдатны Бусел, растуць, квiтнеюць i смачна пахнуць прыгожыя кветкi»</span>
Надыходзiць—дз.,надыходзiць, незвар., зак.трыв., || спр., у ф.абв.л., 2-й асобы.