1.Келіспеймін.Себебі Адамның сыртқы бейнесіне қарап ішкі жан дүниесін біле алмайсын.
2.Әрине келісемін.Өйткені адам өзі сыпайы болса,онда ол адам ішкі дүниесі керемет деп ойлаймын.
3.Бұл оймен келісемін.
4.Көрінеді.Себебі,адам өзін қоғамда жақсы ұстауы тиіс.
5.Ал осы тұжырыммен мен келісемін.
6.Ия,бұл адамның киінуімен,жақсы көрінеді.
7.Таңдайды деп ойлаймын.
8.Болмайды.Себебі,тойға киген жап-жана киімді жұмысқа киюге болмайды.
9.Алғашқы бейнесіне қарап кейбір адамдар пікірлерін ойлап отырады.
10.Жоқ,олай кейбір адамдарға жақсы болуы мүмкін, бірақ маған жақсы киінген адам жаман болуы да мүмкін деп ойлаймын.
Соқыр – көзі көрмейді, зағип адам.
Ақсақ – аяғын сылтып басатын адам
Сақау – мылқау, тілі жоқ адам
Жынды – есуас, жарымес
Өсекші-сөз тасыйтын адам.
The world is full of people, and every person is an individual. Everyone has positive and negative sides. It is always pleasant to communicate with someone who is close to us in spirit and has qualities that we like. But life is a complicated thing, and everyone has their own ideas about good and bad, their preferences.
most of all I value the responsibility, honesty and sense of humor. Of course, such characters as kindness, openness, courage and sociability, will not hurt anyone, but for me the first three are the most important.
Responsibility is a useful personal and professional quality. It's nice when person is not late for a meeting, makes promises come real, and takes seriously the cases for which he undertakes. A sense of humor is a pleasant addition to two previous qualities. It's fun to spend time with those who joke and laugh. Nobody likes gloomy and angry people. And those who remain optimistic even in difficult situations attract people.
1 Жиын тойларды ауылдардын бірігіп бас косканынан нену көрцге болады?
ответ: рухани бірліктің мықты екендігін.
2 көптеген ғұрыптық шаралардың өтетін жері
ответ: ауылдар
3 қандай макалды өздеріне үлгі тұткан
ответ:Бірлік түбі тірлік.
4 өткен әртүрлі ғұрыптық салттарда өз ауылынан баска баска кімдер катысты?
ответ : көрші ауыл өнерпаздары
Құнанбай Абайды сәлемдесуге жіберіп сынаған
Қазақ сәлемдесуге, амандасуға ерекше мән берген халық қой. Әр аймақтың өзінде сәлемдесу дәстүрі бар десе де болады. Мәселен, Абай елінің өзіндік сәлемдесу салты болған. Ұлы Абай өзіне амандасуға келген адамға, егер ол адам өзіне бір өтініш-тілекпен келсе, ең әуелі сұрағын қойғызбай, дұрыстап сәлемдесіп, амандық-саулық сұрасқаннан кейін қонақ қылып, өтініш-тілегін қайтар кезінде бір-ақ айтқызады екен. «Абай жолы» романын немесе басқа да әңгіме-естеліктерді оқып отырғанда Абайдың сәлемдесуге баруы, әкесімен, басқа да жақын-жуық адамдармен сәлемдесу салтын байқаймыз. Сол уақытта: «Бұл сәлемдесуге жарады ма екен, сөзі маңызды ма екен?» деген дүниелерге ерекше мән берілген. Мәселен, Құнанбай Абайдың жастығына, балалығына қарамастан, оны түрлі тапсырмалармен: «Сәлемдесіп, жағдайын біліп қайт», деп әр жерлерге жіберіп отырған.
Бүгінде осының бәрі қалып бара жатқан жоқ па? Ахат Құдайбердиевтің естелігінде әкесі Шәкәрімнің аталарына, Абайға арнайы барып сәлемдесуі туралы жазылған. Сәлемдесуге бару – жақынын жанына тарту, туысы, қандасы ретінде жанына жақындату деген дүние ғой. Ол жерде жақсы әңгіме шертіледі, ертегі айтылады. Осының барлығы сәлемнен басталған. Уақыттың тығыздығына саямыз ба, біз қазір аман-саулықты қысқа қайырамыз. «Сәлем», дейміз де ары қарай жүре береміз. Кейбір адамдар: «Мынау дұрыстап амандасуға да жарамады ма?», «Менсінбеді ме? «Неге мал-жаның аман ба демейді», деп дұрыс сәлемдеспеген адамға өкпе-ренішін білдіріп жатады. Мал-жанның амандығы – елдің, ауылдың амандығы деген сөз. Қазақтың өмірі малмен тығыз байланысты ғой. Ішерге тамағы, киерге киімі дегендей. «Мал-жаның аман ба?» деген сөз бұл сіздің тағдырыңызға, айналаңызға немқұрайлы қарамайтындығыңызды көрсетеді. Мысалы, жат болып кетпесін деп балаларын сәлемдесуге жіберіп жатады. Қорыта айтқанда, қазақтың сәлемі, қазақтың қонақты қабылдауы – осының барлығы үлкен өнегесі, тәрбиесі бар дүние. Сондықтан мұны жалғастыруымыз керек, ерекше мән беруіміз қажет деп есептеймін.
