[у т к а] если я правильно понимаю о чем вы
Дзень нараджэння - гэта вялікае свята для кожнага з нас. У гэты дзень чалавек становіцца старэйшым, мудрэйшым. Ён пачынае больш разумець у жыцці.
Гэты дзень дае нам радасць ад сустрэчы с сябрамі, якія ўручаюць падарункці ад чыстага сэрца. Дзеці вельмі любяць гэтае свята, але старэйшыя - чамусьці ні. Можа, таму што яны разумеюць, што дзяцінства ад іх адыходзіць усё далей і далей? Але, калі чалавек умее радавацца жыццю, ніякая прычына не заставіць яго сумнявацца ў гэтым дні. Усе любяць дзень ранаджэння!
<span>1. Працуй, жыві і радуйся за наш вялікі дом.</span>
<span>2. Не гаруйце, хлопцы, што нарадзілісяпозна.</span>
<span>3. З усмешкаю жыццю глядзім у вочы.
</span>4. Андрэя паклалі ў чацвёртай палаце на першым паверсе.
5. <span>Не за сваю справу не <span>бярыся.</span></span>
Мяне выкликали да дошцы,каб паказаць на геаграфичнай карце Афрыку.Па беларускай литаратуры,нам задали вельми цикавае апавяданне.
Вось што ёсць пра вавёрку.
Выпадак у лесе
На залітай сонцам сасне прыхарошвалася вавёрка. Бачыла, што я сачу
за ёй, і нібы старалася мне спадабацца. Трымалася велічна, грацыёзна.
Здавалася, што яна адчувала сябе гаспадыняй і заклікала мяне смялей трымацца.
Раптам яна зляцела на зямлю і хутка пабегла туды, дзе сярод лесу
віднелася шырокая прагáліна. Калі я прыбег на палянку, вавёрка сядзела сярод
малінніку. Нахіляла лапкамі галінку, каб ямчэй было браць ягады, і ласавалася
малінамі, якімі шчодра былі абсыпаны кусты.
Я хацеў абысці вавёрку, каб не спудзіць, але яна сама выскачыла з
кустоўя, уселася на зялёнай галінцы елкі і, здаецца, радавалася, што прывяла
мяне сюды, у ягады.
Калі я вылез з малінніку, ужо вечарэла. На палянцы доўжыліся цені.
Я спалохаўся, што тут мяне застане ноч, бо не ведаў, у які бок ісці дахаты.
<span>Паводле У. Мяжэвіча</span>