Славянская Багіня Лёля-Багіня вясны. У нашай міфалогіі яна прадстаўдена як заўседы маладая,прыгожая дзяўчына. Людзі лічылі яе добрай,жыццярадаснай, вяселай і вельмі добразычлівай. А яшчэ яе лічылі Багіняй кахання, бо з надыходам вясны абуджалася не толькі прырода, але пачуцці у сэрцах людзей. Люлю вельмі любілі і лічылі, што яна заўседы зможа даць чалавеку тое,што б ён не папрасіў.
Маладыя механізатары старанна працуюць на камбайне.
Жоўтыя матылькі праляцелі нізка над кветкай.
Малыя цяляткі ўпершыню засталіся адны ў полі.
Расчэша, грымеў, актрацыёнаў, прыляцеў, сядзеў.
Зай-здройс-циць............
Красціся на цыпачках - ісці на пальцах ног.
Плесціся нага за нагу - ісці вельмі марудна.
Несціся на злом галавы - бегчы вельмі хутка, імкліва.