<em> Насцечка — галоўная гераіня аповесці К.Чорнага «Насцечка». Яна вельмі акуратная, сціплая.</em>
<em> Па характары — рашучая, аптымістычная, смелая. Вось як апісвае сваю гераіню К.Чорны: «...бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом. Да самых халадоў яна прыходзіла ў школу ў шарсцяной кофтачцы, інэрай, у карычневыя палоскі, а калі стала халадней, — пачала надзяваць на кофтачку чорнае ватовае паліто з простым бобрыкавым каўняром і вузенькім суконным паяском».</em>
<em> Дзяўчынку адразу палюбілі ў класе. Пачалі называць яе ласкава Насцечка. Яна добра вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была простая, ніколі не выстаўляла сябе. Насцечка вельмі любіла свайго дзеда. Калі дзед захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін, паліла ў печы, варыла есці. Яна паводзіла сябе як дарослая гаспадыня, нікому не скардзілася і не прасіла дапамогі.</em>
<em> Насцечка любіла прыроду, захаплялася яе прыгажосцю, адчувала, «як шум ветру за акном пераходзіць у ціхую музыку, расплываецца ў штосьці невыразнае».</em>
<em> Насцечка адчувала сваю годнасць, магла пастаяць за сябе. За гэта яе ненавідзеў Серж — адзіны Насцечкін вораг.</em>
<span><em> Мне спадабалася гэта гераіня аповесці К.Чорнага. Яе можна было б узяць у сяброўкі. Такія людзі, як Насцечка, могуць быць сапраўднымі сябрамі, ніколі не падвядуць. Слушна заўважыла Насцечкава маці: «Дружба робіць вялікія справы.</em> I ў няшчасці, і ў радасці без дружбы чалавеку нельга быць...»</span>
В главе "Вожатый"
На пугачевщине, за столом, на казне
<span>сочинение на тему я и духовная музыка
В мире есть очень много видов музыки ,но ещё есть и духовная музыка . Духовую музыку можно услышать в церкви или в быту . Под духовной музыкой в узком смысле подразумевают церковную музыку христиан; в широком смысле духовная музыка не исчерпывается сопровождением богослужения и не ограничивается християнством .</span>
Маша быстро поняла, что представляет собой Алексей Иванович, который так хочет казаться хорошим, добрым. Гордая Маша отказывается от подарков, что сулит ей Швабрин, хотя явно неизбалованна ими («Одна беда: Маша девка на выданье, а какое у ней приданое? Частый гребень, да веник, да алтын денег…)
Все дальнейшее повествование строится так, что образ «дурочки», как представляет ее Швабрин, и «трусихи» (так называет Машу ее мать, Василиса Егоровна), вырастает до образа сильной, мужественной девушки, гордой и мудрой.
Маша из той категории людей, скромных, незаметных, на первый взгляд, заурядных, которые в трудную минуту преображаются, демонстрируют душевные силы, энергию.
«Трусиха» Маша предпочитает жить взаперти, на хлебе и воде, но не дает согласия стать женой беспринципного, подлого Швабрина: Маша верна любимому человеку и своим высоким моральным принципам.
«Трусиха» Маша ради любимого человека пойдет к самой императрице всея Руси, дабы сказать государыне о невиновности своего жениха, просить великой милости - даровать ему свободу. А ведь подобный шаг могла сделать только отважная, сильная девушка. Не так-то это просто: решиться на встречу и беседу с самой императрицей, расположить ее к себе.
Дав своему произведению такое название - «Капитанская дочка» - Пушкин подчеркнул, что его волнует прежде нравственная проблематика и что Маша олицетворяет собой душевную чистоту, благородство, мужество и скромность.