<span>Добрая фея. План. Л. Арабей.
1. Хлопчыкі гарэзуюць ў двары.
2. Хлопчык Віця зайздросціць дзецям: у яго хворыя ногі.
3. Але гэты хлопчык шмат чытае, ведае шмат казак.
4. Іншыя дзеці ніколі не маюць зносіны з Віцем.
5. Але аднойчы каля яго спынілася дзяўчынка Валя.
6. Яны сталі сябраваць.
7. Валя дапамагла хлопчыку навучыцца хадзіць.</span>
Ответ:
Чыстая, вясёлая вада.
З красавіцкім сонейкам ўзходзе.
Там спявае салавей на бярозе
Чыстая, вясёлая вада.
Калі ўжо наступіць май у годзе
Усё тады усіх бедзе добра
Чыстая, вясёлая вада.
З красавіцкім сонейкам ўзходзе.
Объяснение:
как то так
Узімку дрэвы, якія так весела шумяць сваімі кронамі летам, стаяць зусім голыя. Цёмныя, амаль чорныя ствалы, цёмныя галінкі. Здалёк лес здаецца нерухомай чорнай паласой на белым фоне снежнага поля і неба. Калі падысці бліжэй, то лес становіцца празрыстым. Дрэвы злёгку храбусцела сваімі тонкімі галінкамі на марозе. Жыццё ў лесе замірае зімой. Прыходзіш у лес і такое адчуванне, быццам нікога няма ў лесе. Уся прырода нежывая.Але гэта не так. І заячыя сляды бачныя на снезе. І чорныя вароны скачуць па галінках. І дзяцел у чырвонай шапачцы латашыць з усіх сіл па ствале дрэва: там, пад карой, знаходзіць ён схаваў на зіму насякомых - свой корм. А стук гэты разносіцца на ўвесь лес, нібы хоча ўсім данесці, што ёсць у лесе жывыя істоты, жыццё ў лесе працягваецца, нягледзячы на сцюжу. Зайцы таксама знаходзяць корм на дрэвах: калі не могуць знайсці нічога пад снегам, муляла кару осинок. Не самая лепшая ежа для зайчыка, а ўсё ж лепш, чым зусім нічога.А для кагосьці дрэва - гэта домік. Вавёрачка нарабіла сабе жыллё ў старым дупле, загадзя нацягаў туды і арэхаў, і грыбоў. Ды і ў самім дрэве незаўважна для нашага вока цепліцца жыццё, бягуць па яго ствала пад цёмнай карой жыццёвыя сокі. Толькі прыгрэе сонца і пабягуць яны яшчэ хутчэй. І тады набухнут і лопнуць ныркі, з'явяцца далікатныя зялёныя лісточкі, зазеленеет крона. Заспяваюць птушкі. І ўсім будзе ясна: ніколі жыццё і не знікала. Проста спаў зімой лес, дрэвы спалі.
Верталёт-гэта адгадка
Спiне, прапелер, Карлсан, працауник, сейбiт, кран, вартауник, верталёт-гэта назоуники
Героі аповесці «Жураўліны крык» пры ўсёй разнастайнасці сваіх характараў падобныя ў галоўным. Усе яны змагаюцца да канца, сваёй крывёю, сваім жыццём забяспечваючы арганізаваны адыход батальёна. Праз іх трагічны лёс вельмі пераканаўча паказваецца трагедыя першых ваенных гадоў і рэалістычна раскрываецца някідкае ў знешніх сваіх праявах мужнасць салдат, якія ў канчатковым выніку далі магчымасць нашу перамогу.