Мая сям’я складаецца з мамы, таты, бабулі ,
дзядулі і меня. У нас ёсць традыцыя: хадзіць кожную суботу ў кінао нягледзячы ні
на што.Нам гэта вельмі падабацца, і мы весела праводзім час.
<span>Мая мама —вельмі прыгожая жанчына, а яшчэ
яна разумная і самая лепшая ў свеце! Тата добры, хоць часам і злуецца. Ён
таксама ў мяне самы лепшы! З дзядулем мы ходзім у паходы і на рыбалку. Бабуля сядзіць
дома і гатуе розныя стравы. Я вельмі люблю сваю сям'ю!</span>
Беларуская мова - самая мілагучная і прыгожая.
Я хачу вывучаць нямецкую мову.
Родны склон адказвае на пытаннi каго? чего?
У мяне ёсць дакладная сяброўка з прыгожым імем Алена. Яна невысокая на рост, каравокая, чарнабровая. На белым твары ледзь прыкметныя вяснушкі. Вялікія карыя вочы апраўленыя доўгімі пушыстымі вейкамі. З вуснаў ніколі не сыходзіць вясёлая ўсмешка. Калі яна смяецца, яе трохі кірпаносенькая, жывенькая нос смешна зморшчваецца. Яна вельмі ахайная: сукеначка на ёй выглажены, у партфелі заўсёды ўсё акуратна складзена. Алена - шчырая сяброўка. Паміж намі ніколі няма сакрэтаў. Ўдваіх мы чытаем кніжкі, ходзім у бібліятэку, рыхтуем хатнія задачы. Калі я хварэю, яна заўсёды прыходзіць да мяне пасля ўрокаў, распавядае пра школу, пра свае прыгоды. Але найцікавае яна распавядае аб новых прачытаных кніжках. Тады ў яе вачах ўспыхвае якой-небудзь дзіўны агеньчык. І хочацца слухаць яе, слухаць без канца. Алена не цураецца працы і, толькі што прыйдзе дадому са школы, адразу прыбірае ў пакоі. Я вельмі люблю сваю сяброўку за яе чуласць, добразычлівасць, душэўную чысціню
У кантрасце паміж пачаткам і канцом твора і хаваецца сэнс яго назвы. Спачатку смяяўся Гарлахвацкі, паціраючы рукі ад радасці, што, дзякуючы страху Тулягі, зможа ў хуткім часе абараніць дысертацыю і закрыць рот тым, хто падазрае яго ў лжэвучонасці і не давярае яму. У канцы смяецца Туляга, задаволены тым, што хапілатакі смеласці і рашучасці перамагчы страх і выкрыць ярага кар'ерыста і невука.