Ну полип имеет прикрепленный образ жизни,а медуза активный.
Жер бетінде тіршілік ететін барлық жоғарғы сатыдағы омыртқалыларға тән белгілер бауырымен жорғалаушылардан айқын байқалады. Олардың миы әлде кайда жақсы жетілген. Сондықтан бауырымен жорғалаушылардың рефлекторлық әрекеті күрделі болады. Құрлықта тіршілік етуіне байлднысты бұлардың денесі амфибилер мен балықтарға қарағанда жақсы жіктелген. Әсіресе, басын әр түрлі бағытта қозғауына мүмкіндік беретін мойын бөлімінің болуы. Денесін құрғап кетуден сақтайтын терісінде мүйізді эпидермис қабаты мен мүйізді қабыршақтарының болуы. Өкпе арқылы тыныс алады. Жүрегі мен артериялық доғасы жақсы жіктелген. Оң және сол қарыншаның арасында перде болады, осы қарыншадан үш артерия қан тамыры шығады.
Әйткенмен рептилилер жоғарғы сатыдағы омыртқалылар-дың ішінде нашар ұйымдасқан организм болып саналады. Аортаның екі системалы доғасына байланысты, олардың тұлға бөлімінің артерия қаны аралас болады. Денежылуының реттелу қабілеті нашар. Дене температурасы тұрақты емес; мысалы кейбір кесірткелердің актив қозғалысы кезіндегі дене температурасы 14—32° градустың арасында болады.
Ежелгі бауырымен жорғалаушылар – котилозаврлар орта тас көмір кезеңінде қарапайым, қосмекенді стегоцефалдан тараған. Котилозаврлардан триас кезеңінің аяғында аң тәрізді бауырымен жорғалаушылар тобы – сүтқоректілердің алғашқы түрлері шықты. Бауырымен жорғалаушылардың ең жақсы дамыған кезеңі – мезозой. Бұл кезде ихтиозаврлар, мозазаврлар, птерозаврлар (ұшқыш кесірткелер), динозаврлар тараған. Бұлардың бәрі мезозойдан кайнозойға өткен кезде жойылып кетті де, олардың орнына Бауырымен жорғалаушылардың қазіргі түрлері қалыптасты.
Қазақстанда юра кезеңінде тіршілік еткен ұшатын кесірткенің, бор кезеңіндегі динозаврлардың, мезозой, кайнозой шөгінділерінен түрлі тасбақаның, кесірткенің, қолтырауынның (крокодилдің) қалдықтары табылға
Обтекаемая форма тела,
Чешуя, покрытая слизью, что облегчает скольжение в воде
Наличие плавников
Наличие жабер для дыхания в водной среде
Плавательный пузырь, необходимый для погружения в воду либо для всплытия
Боковая линия
Существенный признак, по которому представители подсемейства отличаются от других цветковых растений,венчик мотылькового типа. Пример:боб обыкновенный,горох посевной.
Горох посевной<span> – однолетник с тонкими цепляющимися стеблями, имеющими высоту 30-150 см. Листья сложные, парноперистые, с 2-4 парами овальных листочков, на конце с ветвистым усиком. При основании листьев сидят крупные прилистники полусердцевидно-яйцевидной формы. Все растение голое. Цветки чаще белые, крупные, сидят по одному или по два на пазушных коротких цветоносах . Чашечка с пятью зубчиками. Тычинки двубратственные. Тычиночная трубка на верхнем крае ровная, отчего нити тычинок имеют одинаковую длину. Столбик изогнут, рыльце бородатое на верхней стороне. Горох – растение самоопылитель. Бобы сплюснутые, многосемянные, семена шаровидные, светло-желтые. При прорастании семян семядоли остаются в земле. </span>
Боб обыкновенный<span> – однолетнее растение с прямостоячими стеблями, высотой 50-100 см и больше. Листья парноперистосложные, состоящие из 2-3 пар крупных эллиптических листочков, заканчивающиеся вместо усика нитевидным острием . Цветки сидят по 2-6 в пазушных кистях. Цветки крупные, с белыми венчиками, имеющими на веслах черные пятна. Бобы крупные, почти цилиндрические, торчат вверх, покрыты волосками. Стенки плодов мясистые, несколько вздутые, при созревании семян кожистые. Семена овощных бобов крупные, широкие, плоские, имеют черную, коричневую и белую окраску. Семена полевых, или кормовых, бобов имеют более округлую форму и чаще коричневую окраску, хотя встречаются черного и серого цвета. Семена кормовых бобов используют для сдабривания более грубых кормов. Также распространены посевы бобов на силос.
</span>