сне́жань
снежань — слово из 2 слогов: сне-жань. Ударение падает на 1-й слог.
Транскрипция слова: [сн’эжан’]
с — [с] — согласный, парный глухой, парный твёрдый
н — [н’] — согласный, непарный звонкий, сонорный, парный мягкий
е — [э] — гласный, ударный
ж — [ж] — согласный, парный звонкий, непарный твёрдый, шипящий
а — [а] — гласный, безударный
н — [н’] — согласный, непарный звонкий, сонорный, парный мягкий
ь — не обозначает звука
В слове 7 букв и 6 звуков.
Многія людзі не любяць восень, лічаць яе сумнай. Магчыма, гэта так і ёсць: шэрае неба, працяглыя дажджы, абрыдлы холад...
Але мне здаецца, што восень мае сваю прыгажосць. Мне падабаецца, што ўвосень нельга здагадацца, якое надвор'е будзе заўтра: сонца ці дождж. Я сам такі ж непрадказальны і люблю, калі ў жыцці ёсць месца сюрпрызу.
Мне падабаюцца сонечныя восеньскія дні. У такія дні рознакаляровае лісце на дрэвах быццам зіхаціць. Восеньскае сонца здаецца нават ярчэйшым за летняе, магчыма, таму, што ўвосень часцей, чым летам, ідзе дождж. Шкада, што такое сонца свеціць, ды не грэе.
Мне таксама падабаецца не вельмі моцны дождж, але толькі калі на вуліцы не занадта холадна. Часам я нават знарок не бяру пасарон, каб пагуляць пад каплямі дажджу. Але ў халоднае надвор'е так рабіць няможна, бо існуе небяспека захварэць. А хварэць я не люблю.
І галоўнае, чаму я люблю восень, асабліва верасень, - гэта тое, што пачынае расці шмат грыбоў. Збіраць грыбы - мой любімы від адпачынку. Я заядлы грыбнік, як і мае бацькі. Каб была магчымасць, я не выходзіў бы з лесу. Таму верасень - мой любімы асенні месяц, а восень - мая любімая пара году. І я ніколі не пагаджуся з меркаваннем, што восень - сумная, маркотная, нудлівая пара. Проста людзі не ўмеюць заўважаць тыя нямногія радасці, якія даруе нам восень - цудоўная, на мой погляд, пара.
На клумбе цветок цвел почти без солнца. Почти без солнца цвел на клумбе цветок.
После сильной грозы стал день весёлый и солнечный. День стал веселым и солнечным после грозы.
В эту лунную ночь мне не спится. Не спится мне в эту лунную ночь.
Троллейбус остановился возле светофора. Возле светофора троллейбус остановился.
Василь Быков - писатель, он написал много хороших книг. Много хороших книг написал писатель Василь Быков.
Фильм о разведчиках, который мы посмотрели, был интересный. Мы посмотрели интересный фильм о разведчиках.
Моя новая ручка не писала. Моя ручка была новая, но не писала.
Я очень люблю читать детективы. Детективы читать я очень люблю.
При изменении порядка слов в предложении меняется интонация и логическое ударение.
У слове письмо 5 гукаў і 6 літар.
У слове дзверы 6 гукаў і 6 літар.
У слове ад'езд 5 гукаў і 6 літар.
Всё сделано лично мной. Копирование запрещено©
<span>Назоўнік – самастойная часціна мовы, якая абазначае
прадметы або асобу прадмета, адказвае на пытанні хто? што?, мае род,
скланенне, змяняецца па ліках
і склонах, у сказе часцей за ўсё бывае дзейнікам ці даданым членам сказа (Мядзведзь, воблака, вераб’і, сшытак, камбайнер, траўка,
ластаўка, суніцы, дзверы, школьнікі,
сям’я, тэрыторыя, баяніст...).</span>
Склоны назоўніка:
<span>Н. каго? чаго?</span>
<span>Р. хто? што?</span>
<span>Д. кім? чым?</span>
<span>В. каго? што?</span>
<span>Т. аб кім? аб чым?</span>
<span>М.
каму? чаму?</span>
1. Што абазначае назоўнік?
2. На якія пытанні ён
адказвае?
3. Калі назоўнік адказвае
на пытанні хто? што?
4. Па чым змяняецца
назоўнік?
5. Якога роду бывае
назоўнік?
6. Як вызначаюць лік
назоўнікаў?
МАРФАЛАГІЧНЫ РАЗБОР
НАЗОЎНІК
1. Часціна мовы.
2. Пачатковая форма (назоўны
склон, адзіночны лік)
3. Лексіка-граматычныя разрады:
Агульны ці ўласны
Адушаўлёны ці неадушаўлёны
Зборны
Рэчыўны
Канкрэтны ці абстрактны
4. Пастаянныя марфалагічныя
прыметы: род, скланенне.
5. Зменныя марфалагічныя прыметы:
форма ліку, склону.
6. Сінтаксічная роля.
<span> </span>