Менің кіндік қаным тамған жер ол -Қазақстан! Қазақстанның кең даласындай байтақ дала еш жерде жоқ шығар. «Отаның-алтын бесігің», «Отаны жоқтық – нағыз жоқтық»- деп дана халқымыз бекер айтпаған. Өз Отанын сүю, өз ана тілін ардақтау - әрбір азаматтың бірінші міндеті.Сондықтан да біз өзіміздің туып өскен елімізді құдіреттеу керекпіз!
Әжетай, хәліңіз қалай? Мен күзгі каникулды Сізбен өткізетін болғаныма қуаныштымын.
Ой, жаным, сол, мұның өте жақсы болды, қашан келесің?
Әже, ертең келіп қалармын.
Айналайын, балапаным, байқап жүр, көшеде абай бол!
Жарайды әже, уайымдама, мені күт.
Коконистин курамында дарумен коп.Жемистин курамында дарумен мол. Шырыннын курамында дарумен мол.
Арыстан арс етіп жіберді.Тамшы тырс етіп тамшылады.Мысык мырс жүгірді.Аяз күрк етті.Найзагай жарқ етті.Жел денеден өтіп күмп етті.Көлік селк етті.ыдыс салп етіп құлады.коліктер желп етіп шықты
Антоним (гр. antі — қарсы,onoma — ат, атау) — мән-мағынасы бір-біріне қарама-қарсы қолданылатын сөздер.Лексикологияда құбылыстың (күн — түн), ұғымның (бақ — сор, жақсылық — жамандық),[1] сапаның (жаңа — ескі), қимылдың (кіру — шығу), т. б. қарсы мәндегі сөздердің мағыналары антонимдік жұпқұрайды. Заттың атауын білдіретін сөздердің антоним дік жұбы болмайды. Сонымен қатар антоним қарама-қарсы мағына арқылы сөздердің мағыналық тұтастығы мен біртектілігін де білдіреді. Антоним сөздің дәл, нақты мағынасын салыстыру тәсілі арқылы айқындап,стилистикалық қызмет атқарады. Әсіресе, мақал-мәтелдерде жиі қолданылады. Мысалы, «Көз — қорқақ, қол — батыр», «Өтірік — қаңбақ, шын — салмақ». Қазақ тілінде фразеологиялық антонимдер көп кездеседі: аты шықты — аты өшті, жүрек жұтқан — су жүрек, соры қайнады — көзі ашылды.[2]