Айтыс - әдебиет жанры болғанымен ертеден қалыптасқан халықтық дәстүрдің үлкен түрі. Ойын, той, ас, қыз ұзату, келін түсіру сияқты қазақ тойлары жүйрік ат, білекті палуандармен бірге айтыс ақындары да қатысып, олар айтыс арқылы той қызығы мен мәртебесін көтере түскен. Әрине мұндай жерде айтыстардың өз мақсаты, талабы, шарты бар. Көшпелі елдің қызық-қуанышын бөлісіп келген айтыс халқымыздың сан алуан ойын-той, әр түрлі дәстүрлі думандарда қуана қызықтайтын театры іспеттес болған. Жұрт көпшілік алдында сөз сайысына түскен екі ақынның жеңіске жету жолындағы тапқырлықтары мен алғырлықтарына куә болып, солардың біреуінің намысын жыртып, тілеуін тілейтін жанкүйеріне айналады. Бұған айтыстың сауықшылдық, эстетикалық ләззат беретін сипаттары да айтарлықтай қызмет атқарады. “Аттың жалы, түйенің қомында” дегендей көп дайындықты керек етпейтін айтыс кез келген жерде өте береді де, мұның тыңдаушысы да, бағасын беріп төрелік айтушысы да халық немесе қадірлі ел ақсақалдары болады. Айтыстың дәстүрлі өнерге айналуына көшпелі өмір салты тікелей әсер еткені байқалады. Көшпелі елде шілдехана, ойын-тойға ерекше мән беріліп, қонақ кәдеден бастап, кішігірім ауыл айтыстары да өтіп отырған. Бұлар ертеңгі көрнекті айтысқа бастайтын дайындық тәрізді бүкілхалықтық сипат алған. Арқалы айтыс ақындары бірін-бірі іздеп келіп айтысатын дәстүрге жалғасты. Бір де бір үлкен жиын, ас-той ақындар айтысынсыз өтпейтін болды. Бұл дәстүр айтыстың сан алуан мазмұнды, мол ауқымды жанрға ұласуына қолайлы жағдай жасады. Айтыстың негізгі салмағы да, түйіні де өмір шындығы. Бетпе-бет келген екі ақын да сол орайда жеңудің сан алуан жолдарын, амал-тәсілдерін қарастырады. Ә дегеннен амандасу, ел жағдайын сұраудың өзінде айтыс боларлық түйін, сын тағарлық мәселелер іздестіріледі. Қарсыластардың қай-қайсысы да негізгі уәж, аталы ойларын бірден жайып салмай, аңысын аңдап, құрылған тор, айлалы қақпанға түсіруді көздейді. Оның алдын орап, матап, шырмап, қисынды да уәжді сөзбен тоспақ болады. Машығы мол, айла-тәсілі көп, аталы сөзді орнымен қолдана білген ақын ғана мәрелі жеңіске жетеді. Суырып салма өлеңге ысылған, ағыл-тегіл жыр иесі айтыста сөз таппағаннан жеңілмейді, аталы сөзден, жүйелі ойдан, бұлтартпас шындықтан тосылады. Мұны қанша өкінішті болса да жұрт алдында ашық мойындауға, кейінгі жырлау кезінде жасырмай айтуға мәжбүр болған. Бұл шыншылдық ойды “Аталы сөзге арсыз жауап қайырады” деген мәтелімен айтыстың әділ қазысы болған халық өзі түйіндеп отырған.
Мен әрдайым доппен түрлі ойындарды жақсы көрдім. Мектепте бізді көптеген ойындарға үйретіп, ережелер мен стратегияларды айтты. Мен ұзақ ойланбадым және волейбол - бұл ең қызықты ойындардың бірі екенін бірден түсіндім.
Маған ойынға екі команда қатысатыны ұнайды. Бірақ, мысалы, футболдан ерекше айырмашылық-команда бір тұтас ойын ретінде ойнайды. Мұнда мұндай үлкен алаң жоқ, сондықтан команда ойыншылары кез келген уақытта сені қолдай алады.
Бұл ойынның тағы бір плюс-бұл ереже. Барлығы өте қарапайым және түсінікті, ұзақ уақыт қажет емес. Екі команда, есеп бойынша ойын, негізгі міндет-қарсыластарға гол соғу. Өріске өту кезінде ешқандай қиындық жоқ. Волейболда тұрақты рөлдер мен міндеттер жоқ. Команданың әр ойыншысы алаңның әр түрлі аймақтарында: тордың астында, ортасында және беруші орнында тұра алады.
Мен бұл ойынды жақсы көремін. Ойын кезінде алаңдамауға уақыт жоқ, сен әрдайым допқа және қарсыласыңыздың іс-әрекетіне бағытталасың. Сен әр соққыны қадағалай аласың, қарсыластың тактикасын бақылай аласың. Бұл ойында қарсылас стратегиясын түсіну маңызды, оның күшті және әлсіз орындары.
Бұл ойын үлкен күш салуды талап етпейтіндігіне қарамастан, сіздің денеңнің барлық бұлшық еттері әлі де күшеюде. Волейбол ойыны дене бұлшық етінің көп бөлігін дамытады. Әрине, бірінші кезекте қолдар. Олар әрдайым шиеленісте, қарсыластың соққысын қабылдауға дайын. Бірақ аяқтар да ойынға қатысады,өйткені секіру өте жиі.
"Анаңды Меккеге үш рет арқалап апарсаң да, ақ сүтін ақтай алмайсың"- мағынасы: Адама анасына қандай жақсылық жасаса да, қанша жақсылық жасаса да, қалай жақсы көріп, құрметтесе де ана алдындағы борышын бәрібір өте алмайды деген.