«Капитанская дочка» - многоплановое произведение. Основной темой повести является тема пугачевского бунта. Это восстание стало высшей точкой борьбы крестьян со своими угнетателями. В повести Пушкин нарисовал яркую картину стихийного восстания. Разнообразный состав народного движения автор показывает, вводя образы казаков Яика, изувеченного башкирца, поволжских крестьян, местной голытьбы.
Вторая тема – любовь разных поколений. В повести автор рассказывает о любви Марьи Ивановны и Петра Андреевича, Василисы Егоровны и Ивана Кузьмича. Потеряв любимого мужа, Василиса Егорова также погибает от рук Пугачева за то, что прилюдно оскорбила главаря «банды» . Любовь в этом произведении позволяет не только жертвовать собой ради любимого, но она и помогает жить ради того, кого любишь.
Еще у повести есть много небольших сюжетных линий, но они второстепенные.
Идея этого произведения – рассказать читателю о народном восстании с участием Пугачева, о судьбах людей, в нем участвовавших, с точками зрения самого автора.
Сережу привлекло, что Электроник очень умный и способный, таким образом, он хотел облегчить себе жизнь, выдавая Электроника за себя. А Электроник бы учился и получал хорошие оценки за Сережу.
Автор не скрывает свое отношение к царице,сказав так:Но царевна молодая тихомолком расцветая.....
Я писала для урока литературы 4 поставили из за ошибок! Пожалуйста поставь мне лайки и сделай мой ответ лучшим!:))) Ну как? Напиши мне в комментариях!
Харытон Куторга — стары кавалер, які паабяцаў выступіць сведкай за Пратасавіцкага, у замен на тое, што іх дачка будзе яго жонкаю.
Куторга прызнаецца Марысі ў каханні. Гаворыць дзяўчыне кампліменты і цалуе ручкі. Марыся на заляцанні старога шляхціца гаворыць, што думае толькі пра Грышку. Куторга пагражае Марысі, калі яна не пойдзе за яго, то будзе сведчыць супраць Пратасавіцкага, Марысінага бацькі. Хваліцца, што дакажа асэсару так, як яму трэба.
Пахвальбу Куторгі чуюць Кручкоў і Пісулькін. Кручкоў за згоду «крыва прысягнуць» загадвае арыштаваць Куторгу.Яго выпускаюць толькі калі шляхта нарэшце адкупліваецца ад Кручкова.
У мове Куторгі нямала трапных выказванняу, ён часта ўжывае народныя прыказкі і прымаўкі: "не цяпер, то ў чацвер", "як чорта з балота", "даганяючы не нацалуешся".
Куторга — «хітры ліс», што перахірыў самога сябе і «ўехаў у нерат — ні ўзад, ні ўперад». Пацярпеўшы фіяска, Куторга самакрытычна зазначае: «Які тут у чорта розум, калі так неасцярожна папаўся ў бяду, вось швед пад Палтавай!» Усё сваё пісьменніцкае і чалавечае захапленне найбагацейшым скарбам народным — мовай — В. Д. Марцінкевіч выявіў праз вобраз Куторгі, мова якога надзвычай багатая на трапныя народныя залацінкі: «млын меле — мука будзе, язык меле — бяда будзе»; «здаровы, як рыжкі баровы». I куплеты Куторгі — таксама фальклорная рэмінісцэнцыя, што з'яўляецца яшчэ адным сведчаннем увагі пісьменніка да творчасці народа і шырокага выкарыстання фальклору ва ўласнай. Вобраз Куторгі — адзін з самых яскравых у «Пінскай шляхце». Пры гэтым ён не адназначны. З аднаго боку, Куторга гатовы дзеля ўласнай ка-рысці «крыва» сведчыць на судзе. З другога боку, ён — свое-асаблівы філосаф («Быць філосафам — то значыць: // Не бач, што не трэба бачыць»), выяўляе здольнасці спевака, спявае рамансы, прыпеўкі. Менавіта яму аўтар даручае закончыць свой фарс-вадэвіль традыцыйным зваротам да публікі