Суфиксальны, постфиксальны, суфиксальны, прыставачна-суфиксальны,прыставачны,суфиксальны
Знакі прыпынку
<span>1. У птушак свой закон, вядома, и свой адлёт, и свой прылёт.
2. Я, можа, сотню раз прайшоў па роднай стране - прастор и даль яе шляхоў даўно знаёмы мне.
3. А пойдзеш у Ліпава лясамі, напэўна, стрэнешся з ласямі .
</span>
Назоўнікі як члены сказа
1. Птушак - акалічнасць, закон - дзейнік, адлёт, прылёт - дзейнікі.
2. Сотню раз - акалічнасць, (па) стране - акалічнасць, прастор, даль - дзейнікі, шляхоў - азначэнне.
<span>3. (у) Ліпава - акалічнасць, лясамі - акалтічнасць, (з) ласямі - дапаўненне.</span>
А) заехаць, ельнік, калье (е абазначае два гукі пасля галосных, у пачатку слова, пасля раздзяляльных ь і ')
Б) 24 (злучнік і вымаўляецца як й пасля галосных, як ы пасля зычных і як і пасля г,к,х)
В) паджылкі, аджыць
Г) хтосьці (7 літар, 6 гукаў, ь гука не абазначае), дзядзька (8 літар, 5 гукаў, д і з абазначаюць адзін гук, ь гука не абазначае), алея (4 літары, 5 гукаў, я пасля галоснай абазначае 2 гукі)
Д) калоссе, пытанне, мышшу (у астатніх падваенне)
Е) індзеец, дзве
Два чалавекі, Іван Пшанічны і Алік Аўсееў, не вытрымалі выпрабавання вайной. У самы адказны час, калі патрабаваліся мужнасць, узаемадапамога, яны здрадзілі. Здрадзілі сваім сябрам, народу, Радзіме. Пшанічны меў задание ў саставе ўзвода затрымаць на пэўны час праціўніка. I калі таварышы змагаліся на рубяжы да апошняй кроплі крыві, ён перабег да ворага. Пшанічны, пакрыўджаны Савецкай уладай, здрадзіў Радзіме ўжо тады, калі прысягаў для формы, а сам радаваўся прыходу фашыстаў. Ён здрадзіў не ад страху, а абдумана. Калі б Пшанічнаму давялося ваяваць на фашысцкім баку, я думаю, што ён касіў бы з асаблівай жорсткасцю, не разбіраючыся, хто яны, яго ахвяры: старыя, дзеці, жанчыны.
Алік Аўсееў таксама не вытрымаў выпрабавання боем. У самы адказны момант нядаўні выпускнік ваеннага вучылішча змаладушнічаў. Ён убачыў, што становішча ўскладнілася, і вырашыў уцячы, але быў затрыманы байцом Глечыкам. Аўсеева прывяло да здрады шкурніцтва і эгаізм. Ён лічыў вайну месцам, дзе можна праславіцца, атрымаць узнагароды. А калі сапраўды запахла порахам і крывёй, адразу накіраваўся ў кусты.
Фінал аповесці трагічны. Усе загінулі. Але адны загінулі мужна і самаахвярна, усведамляючы важнасць і неабходнасць ахвяраваць сваім жыццём дзеля Радзімы — яны дастойна прайшлі выпрабаванне вайной. А другія, згубіўшы сумленне і годнасць, — як здраднікі.