Сюжет поэмы М.Ю. Лермонтова "Мцыри" прост. Зато история короткой жизни Мцыри, рассказ о его неудавшейся попытке бежать из монастыря. Вся жмзнь Мцыри рассказана одной небольшой главе, а все остальные двадцать четыре строфы- это монолог героя о трех днях, проведенных на свободе и давших герою столько впечатлений, сколько он не получил за многие годы монастырьской жизни. Открытый им "чудный мир" резко контрастирует с мрачным миром монастыря. Герой так жадно вглядывается в каждую открывающуюся ему картину,так тщательно отличает все, что видит, и так восторженно рассказывает потом о природе.... Мы видим рельев кавказа:"Пышные поля", холмы с высокими травами, горные хребты и скалы , ущелья и бездны, потоки и бурные ручьи. Мы узнаем о растительности Грузии: о высоких травах и домик,о богатых виноградниках, о спутанном плющом терновнике и густых вечных лесах.
Природа , поразившая Мцыри, не безмолвна: то слышен шум горного потока, то шелест сырых листьев , волнуемых ветром, то в туманной тишине разноситсяпешие птиц, а то раздается как крик шакала. Возникновение в рассказе Мцыри картин кавказской природы объясняется тем что, герой сбежал из монастыря. чтобы увидеть мир, узнать, каков он. Пейзаж в поэме важен как конкретная картина этого мира, как фон, на котором разворачиваются действия, но в то же время он помогает раскрыть характер героя, то есть оказывается одним из способов создания романтического образа.
Личность Мцыри отражается в том какие картины привлекают его и как он о них говорит. Юноша воспринимает природу такой, какая она есть. Он видит в ней безмятежные картины, когда мир кажется ему "божьим садом", и грозные, суровые:"груды темных скал", разделенные потоком простертые в воздухе объятия, непроникаемый страшный лес. Он наслаждается великолепием летнего утра, видит прозрачное голубое небо Грузии,но он вспоминает и иссушающий полдневный зной в горах, и черные ночи, когда мир делается темным и молчаливым.Эта противоречивость не пугает юношу, не закрывает от него гармонии, существующей в природе. И то что Мцыри умеет воспринимать природу в цельности , говорит о душевной широте героя.Реальные картины предстают в романтическом освещении черезвосприятие героя.
<span>Дзеянне твора адбываеца ў былой заходняй Беларусі, якая ў 1921 годзе была аддадзена пад уладу Польшчы. У пачатку аповесці Даніку было ўсяго сем гадоў. Ён па-дзіцячы глядзіць на свет і жыве сваімі дзіцячымі радасцямі і засмучэннямі. Крыўдна, а часам горка і балюча, калі цябе дражняць, асабліва жабраком. Іншы раз можна пацярпець, але найчасцей трэба не даваць сябе ў крыўду, адбівацца, а часам уцякаць плачучы і клікаць на дапамогу маці.
Даніку вельмі хочацца ў школу. Яна вабіць хлопчыка новым незнаёмым светам, якім жывуць старэйшыя вучні, а яшчэ вельмі хочацца абуць новыя бліскучыя боцікі (першыя ў жыцці!), што мама купіла да школы. У канцы аповесці Даніку дванаццаць гадоў і сярод аднакласнікаў вылучаецца асаблівымі здольнасцямі да навукі. Ён не можа мірыцца з тым, што ў школе дзеці вучацца на чужой мове, што багатыя яго аднакласнікі насміхаюцца з беднасці.
Вялікі ўплыў на Даніка аказалі ўмовы жыцця, а таксама дарослыя. Яму пашчасціла сустрэцца з цудоўнымі настаўнікамі: вясковым чалавекам Міколам Кужалевічам і польскай настаўніцай пані Мар'яй. Мікола Кужалевіч адкрыў Даніку сілу еднасці, братэрства працоўных, гаварыў пра нацыянальную годнасць беларусаў. Пані Мар'я абудзіла любоў і павагу да польскага народа, паказала Даніку працоўную Польшчу, багацце яе літаратуры і мовы. Прайшоў час — і ўжо сам Малец гуртаваў вакол сябе аднакласнікаў, дзяцей беднаты, каб усе трымаліся адзін аднаго.
Але жыццё сутыкала героя і з іншымі настаўнікамі, такіх, як Цаба, Рузя, Дулемба. Хлопчык не мог назваць іх сваімі настаўнікамі, бо тыя ненавідзелі вучняў, абражалі іх, асабліва і пагардліва ставіліся да дзяцей беларусаў.
І галоўны герой аповесці сам стаў вучыць сваіх равеснікаў чытаць на роднай мове. Хлопец многа думаў, аналізаваў убачанае і пачутае, шукаў адказы на пытанні, якія ставіла перад ім жыццё. Таму ў канцы аповесці Данік — не проста хлопчык, а сын свайго народа і ратавальнік сваёй роднай мовы .
</span><span><span> 40 Нравится</span><span> <span>Пожаловаться</span></span></span>
Чтобы мы знали все в мельчайших подробностях, и чтобы мы могли почувствовать горе смотрителя.
Грустное послание. Лирика - грустный. Послание - сам знаешь.