Ответ:
"Не шукай ты шчасця, долі на чужым далёкім полі".
Ціхім летнім ранкам нарадзілася Хмарка. 3 вышыні ёй здавалася ўсё на зямлі прыгожым і шчаслівым. Не заўважала, з якой надзеяй пазіралі на яе каласкі пажоўклага жыта. Радасная, светлая Хмарка плыла ўсё далей і далей. Пад вечар апынулася сярод высокіх гор. Скала спытала Хмарку, што тая бачыла. Хмарка пачала гаварыць пра шчаслівае жыццё на зямлі. Арол не пагадзіўся з ёй: "Там палі выплакалі апошнія слёзы, каб даць табе жыццё, шчаслівая Хмарка! I цяпер там нават расы не бывае. Але не для таго назначаліся слёзы, каб радзіць цябе на свет для бадзяння па чужых краях..."
Паплыла далей Хмарка, але яна ўжо не адчувала сябе шчаслівай. Доўга хадзіла па свеце і нідзе не было ёй супакою. Нарэшце вярнулася туды, дзе нарадзілася. "Пажоўклыя палі, сухія травы, пагарэлая збажынка гаротна віталі Хмарку". Зажурылася яна, пацямнела і заплакала.
Стары Дуб сказаў Буслу, каб той моцна наказаў дзецям не бадзяцца дарэмна па свеце, у родным кутку работы хопіць кожнаму.
Объяснение:
Самое возвышенное слово на Земле, слово "мама"! Именно мама дает нам первый вдох, первую улыбку и радость, оберегая нас всю жизнь...Мамина любовь чиста как родник, только еще чище и прозрачней; нежность рук, словно полотно шелка, только еще нежнее, мягче и мамины руки самые ласковые на свете! Вырастая, нам так не хватает маминого взгляда, объятий...С мамой мы проживаем лучшие и самые трепетные моменты нашего долгого жизненного пути. Поэтому важно всегда безкорыстно любить и чтить маму, уважать ее единственную и помнить, что мам не бывает много, мама одна...!
З пад'ёмнага крана не напьешся. Ён для падъёма стойматерыялау
С [с'] - зыч., мякки, свисцячы
и [и] - галос., ненац
н [н'] - зыч., мякки, звонки
я [а] - галос., ненац
в [в] - зыч., твёрды, звонки
о [о] - галос., нацискны
к [к] - зыч., твёрды, глухи
а [а] - галос., ненац
я [й'] - зыч., мякки, звонки
[а] - галос., ненац
Залежнае да якога ставицца пытанне
сядзець(дзе?) на лауцы(залежнае)