Цыганка подбросили в дом еще маленьким. Дед его любил, как собственного сына. Цыганок очень хорошо работал и был мастером своего дела. Когда цыганок погиб, дед обвинил в его смерти дядьев и был очень расстроен. главному герою тоже было очень жаль Ивана(Цыганка) т.к. он успел полюбить его.
Центральное месца ў камедыі займае вобраз Гарлахвацкага: Я, Гарлахвацки,
двурушнік, дэмагог, авантурыст, самазванец у навуцы, які імкнецца
выкарастаць службовае становішча ў сваіх шкодных мэтах. Абапіраючыся на
паслугі пляткара і падхаліма Зелкіна, карыстаючыся баязлівасцю Тулягі,
дабратой і даверлівасцю Чарнавуса, я, Гарлахвацкі, імкнуся пралезці ў
вучоныя. Для гэтага я хачу стварыць у інстытуце атмасферу падазронасці і
недаверу, выкарыстоўваю разнастайныя сродкі і прыемы, каб дасягнуць
свайго. Шантаж і паклеп, начальніцкі вокрык.
Характар
Гарлахвацкага ў п'есе падаецца сатырычна; характарызуючы яго, Крапіва
выкарыстоўвае разнастайныя прыемы. Пачынаецца п'еса размовай
прыбіральшчыцы цеці Каці і дворніка Нічыпара, якія гавораць пра змены,
што адбыліся са з'яўленнем Гарлахвацкага. Асабліва ярка праяўляецца
характар Г. , калі ён шальмуе і запалохвае Тулягу, прымушаючы таго
напісаць навуковую працу. Аб'ект даследвання гэтага вучонага - "свінячы
мамант" - надзвычай удала асацыіруецца з унутранымі якасцямі самаго
даследчыка. Як шарлатан, Г. поўнасцю раскрываецца ў заключнай часцы
трэцяга акта.
1. "Чтобы учиться дальше, мне пришлось снаряжаться из дому. "
2. "С французским у меня не ладилось".
3. "Я постоянно не доедал".
4. "Теперь у меня появились деньги".
5. "Сегодня среди нас есть раненые".
6. "Придётся с тобой заниматься отдельно".
7. "Белый фанерный ящичек".
8. "Как же я с вами буду играть? Вы же учительница! "
9. "Вы играете на деньги с этим? "
<span>10. "Мне пришла на школу по почте посылка".</span>