Ёлка - важны сімвал Новага года. У нашай сям'і гэта свята ніколі не абыходзіцца без ёлкі. Звычайна мы ўпрыгожваем ёлку дваццаць сёмага снежня - у дзень нараджэння маёй малодшай сястры.
Елачныя цацкі ў нас у асноўным старыя. Яны дасталіся нам ад маіх бабулі і дзядулі. Гэтыя цацкі вельмі прыгожыя і разнастайныя, у адрозненне ад аднолькавых і нецікавых сучасных шарыкаў. Сярод іх ёсць фігуркі людзей, жывёл, казачных персанажаў, шышкі, ледзяшы, сняжынкі і шмат іншага. Цацкі ў асноўным шкляныя, таму, на жаль, іх з кожным годам становіцца ўсё менш. Яны часам разбіваюцца, але, як кажа мая мама, гэта добрая прыкмета.
Колькасць бабуліных цацак памяншаецца, таму мы кожны год купляем трохі сучасных: рознакаляровыя шарыкі з пластыка, якія не разбіваюцца, але і не вылучаюцца асаблівай разнастайнасцю. А вось сучасныя гірлянды вельмі прыгожыя. У нас ёсць пластыкавая гірлянда чырвонага колеру ў выглядзе званочкаў, залацістая з матылькоў, гірлянда з рознакаляровымі лямпачкамі.
Спачатку мы вешаем на ёлку гірлянду з лямпачак. Потым развешваем цацкі. У гэтым заўсёды ўдзельнічае ўся сям'я. Гэта наша традыцыя. Мы з сястрой упрыгожваем ёлку знізу, а бацькі - зверху. Пасля таго, як развешаны ўсе цацкі, вешаюцца пластыкавыя гірлянды. Пад ёлку мы заўсёды ставім фігуркі Дзеда Мароза і Снягуркі.
<span>Вось і гатовая наша елачка. Цяпер трэба берагчы яе ад ката, які вельмі любіць гуляць з елачнымі цацкамі і гірляндамі, часам пераварочваючы ёлку. Кузя, трымайся далей ад елкі! Не чапай нашу прыгажуню!</span>
Так и будет это слово не переводится канькі
Лишняя: кот, каляровы, бобр, работа.
Маё любімае жывёла - кошка. Я з дзяцінства хацеў мець ката . І нарэшце мая мара спраўдзілася - у мяне дома з'явіўся сіямскі кот Кузя . У Кузі светла -карычневая мыска , цёмныя вушкі , лапкі і доўгі паласаты хвост; гнуткае падоўжанае цела , вялікая круглая галава , на мыску шчаціністыя вусы , бародка і ярка -блакітныя вочы . Колер вачэй змяняецца, калі ён злуецца або пагражае , зрэнкі становяцца то чырвоныя , то зялёныя . Вушы ў ката заўсёды напагатове ; яны ўлоўліваюць найменшы шоргат.<span>Кузя - жывёла капрызнае . Калі ў яго добры настрой , ён гуляе , дазваляе сябе гладзіць , дазваляе другім жывёле ёсць са сваёй міскі , але калі ў яго дрэнны настрой , ён папярэджвае аб гэтым своеасаблівым мяўканне , тады яго лепш не чапаць . Кузя сур'ёзны , байцовыя кот . Калі мы былі ў вёсцы , ён біўся з усімі катамі . Першым у бойку ён НЕ ўступае. Спачатку ён як бы папярэджвае : вые агідным голасам . Амаль на сто восемдзесят градусаў паварочвае шыю ; шэрсць у яго ўстае дыбам, а хвост « ператвараецца » ў распушенную шчаціністую шчотку. Жалю да суперніка ў яго маецца. Ён б'ецца ў тых часоў , пакуль праціўнік не ўцяклі . Кузя - вельмі разумны кот . Ён навучыўся лапамі адкрываць халадзільнік; дзверцы шафаў; калі ўваходныя дзверы не зачынена на замок , ён будзе вісець на ручцы да таго часу , пакуль дзверы не адкрыецца . Кузя любіць глядзець тэлевізар , паляваць на яшчарак , жаб , птушак. І ўсё ж ён вельмі добры кот і любіць сваіх гаспадароў. Мне вельмі падабаецца наш кот </span>