Пословицы:
Ананың сүті - бал,
Баланың тілі - бал.
Өнер алды - қызыл тіл.
Шебердің қолы ортақ,
Шешеннің тілі - ортақ.
Тіл қылыштан өткір.
Бас кеспек болсада,
Тіл кеспек жоқ.
Ана сүті бой өсіреді,
<span>Ана тілі ой өсіреді.
Перевод:
</span>
<span>Материнское молоко - мед,
Язык ребенка - мед.
Искусство - это красный язык.
Подпись мастера делится,
Язык говорящего является обычным явлением.
Язык острый, чем меч.
Хотя голова плоская,
Нет спин языка.
Материнское грудное молоко растет,
Родной язык растет.</span>
-Аскар сен бугин дене шыныктыруга катысасын ба?
-Арман,жок мен катыспаймын.
-НЕ себепти?
-Катыскым келмейди жане дене шыныктыру кимимди акелмедим, оны котерип те жургим келмейди
-Аскар, дене шыныктыруга катыскан денсаулыкка оте пайдалы, ауырып журсен бир сари сен сап саксын гой?
-Арман, жаксы мен кнди денешыныктфруга катысатын бодам рахмет саган!
А.кім?не? Бурабай
І.кімнің?ненің?Бурабайдың
Б.кімге?неге?Бурабайға
Т кімді? нені?Бурабайды
Ж кімде? неде?Бурабайда
Ш кімнен?неден?Бурабайдан
К кіммен?немен?Бурабаймен
Жайлау – жазғы қоныс. Жайлауды суы мол, шөбі шүйгін, маса-сона, шыбын-шіркейі аз жерлерден таңдайды. Қазақ елінің дәстүрлі жайлауы Сарыарқа атырабы мен орманды, желді өлкелерде, Қазақстанның солтүстік-батысында (Мұғалжарда), солтүстік-шығысында (Алтай, Сауыр және Тарбағатай өңірінде), оңтүстік-шығысында (Жетісу Алатауы, Іле Алатауы және Тянь-Шань тауының солтүстік атырабында), оңтүстігінде (Қаратау өңірінде) болды. Қазақстанның әр өңіріндегі жайлауды рулы ел, қала берді жеке ата ұрпақтары пайдаланған. Халық қыстаудан көктеуге, көктеуден жайлауға, жайлаудан күзеуге көшіп отырды. Жайлау мен қыстау малға тиімді, тіршілікке қолайлы, көшіп-қонуға ыңғайлы жерлерден таңдап алынды. Мысалы, Жетісу өлкесінде қыстау Балқаш көлінің оңтүстігіндегі құмды, қамысты аймақта орналасса, жайлаулардың көбі оның солтүстігіндегі таулы атырабында жатты. Қазақстан жеріндегі жайлау мен қыстау арасының қашықтығы да әр түрлі болды. Мысалы, көшпелі өмір сүрген адай – табын, шөмекей – шекті, бағаналы – балталы руларының Маңғыстау түбегінен Мұғалжар тауларына, Қызылқұмнан Торғай даласына, Шу өзенінің төмен алабынан Ұлытау төңірегіне дейінгі көш жолдарының арақашықтығы 1000 км-ге дейін жететін. Ал Қазақстанның солтүстік бөлігіндегі жартылай көшпелі қауымның көш жолдары 10 – 20 км-ден 40 – 80 км-ге дейін болды. Бұл төңіректегі жайлаулар құдықтар мен көлдердің айналасына орналасты. Жетісудағы жайлаулар мен қыстаулардың арасы солтүстіктен оңтүстікке қарай 100 – 200 км-ге жететін. Қазақстан жеріндегі жайлаулардың адамға да, малға да ең қолайлысы – тау алаптары. Солтүстіктегі жазық даладағы жайлауларда мал, негізінен, құдық суынан суарылатындықтан қол еңбегін көп қажет етеді. Қазір де малшылар жазғы жайылымды жайлау ретінде пайдаланады, жайлауға көшеді. Қой, түйе, сиыр жайлауға шығарылады.[1]
Астана үлкен қала, қарамастан және өте әдемі.Онда магазины болады, саябақ, көше және тіпті таулар.Қандай әдемілік терезеден тауларға!Сияқты жөн .