За акном кружыуся белы снег.
За-прыназ;акном-наз.;кружыуся(дзеясл.)белы-прымет.;снег-наз.
Смачны(прымет.) пiрог (наз.)спякла(дзеясл.) матуля (наз.)
Сення(прыслоу'е) у(злуч) маей (займенiк)бабулi (наз.)свята.(наз)
Запаузла пила у зруб и зламала звонки зуб. Мила з мылам ляльку мыла, Мила змылила усё мыла.
<span>Назоўнік – самастойная часціна мовы, якая абазначае
прадметы або асобу прадмета, адказвае на пытанні хто? што?, мае род,
скланенне, змяняецца па ліках
і склонах, у сказе часцей за ўсё бывае дзейнікам ці даданым членам сказа (Мядзведзь, воблака, вераб’і, сшытак, камбайнер, траўка,
ластаўка, суніцы, дзверы, школьнікі,
сям’я, тэрыторыя, баяніст...).</span>
Склоны назоўніка:
<span>Н. каго? чаго?</span>
<span>Р. хто? што?</span>
<span>Д. кім? чым?</span>
<span>В. каго? што?</span>
<span>Т. аб кім? аб чым?</span>
<span>М.
каму? чаму?</span>
1. Што абазначае назоўнік?
2. На якія пытанні ён
адказвае?
3. Калі назоўнік адказвае
на пытанні хто? што?
4. Па чым змяняецца
назоўнік?
5. Якога роду бывае
назоўнік?
6. Як вызначаюць лік
назоўнікаў?
МАРФАЛАГІЧНЫ РАЗБОР
НАЗОЎНІК
1. Часціна мовы.
2. Пачатковая форма (назоўны
склон, адзіночны лік)
3. Лексіка-граматычныя разрады:
Агульны ці ўласны
Адушаўлёны ці неадушаўлёны
Зборны
Рэчыўны
Канкрэтны ці абстрактны
4. Пастаянныя марфалагічныя
прыметы: род, скланенне.
5. Зменныя марфалагічныя прыметы:
форма ліку, склону.
6. Сінтаксічная роля.
<span> </span>
Надыходзiць—дз.,надыходзiць, незвар., зак.трыв., || спр., у ф.абв.л., 2-й асобы.
Ответ:
Лясок, грыбок, насок, мужычок, паясок, ручничок, дымок.
Объяснение: