Жас бала анадан туғанда екі түрлі мінезбен туады: біреуі - ішсем, жесем, ұйқтасам деп тұрады. Бұлар - тәннің құмары, бұлар болмаса, тән жанға қонақ үй бола алмайды. Һәм өзі өспейді, қуат таппайды. Біреуі - білсем екен демеклік. Не көрсе соған талпынып, жалтыр-жұлтыр еткен болса, оған қызығып, аузына салып, дәмін татып қарап, тамағына, бетіне басып қарап, сырнай-керней болса, дауысына ұмтылып, онан ержетіңкірегенде ит үрсе де, мал шуласа да, біреу күлсе де, біреу жыласа да тұра жүгіріп, «ол немене?», «бұл немене?» деп, «ол неге үйтеді?» деп, «бұл неге бүйтеді?» деп, көзі көрген, құлағы естігеннің бәрін сұрап, тыныштық көрмейді. Мұның бәрі - жан құмары, білсем екен, көрсем екен, үйренсем екен деген. Дүниенің көрінген һәм көрінбеген сырын түгелдеп, ең болмаса денелеп білмесе, адамдықпен орны болмайды. Оны білмеген соң, ол жан адам жаны болмай, хайуан жаны болады. Әзелде құдай тағала хайуанның жанынан адамның жанын ірі жаратқан, сол әсерін көрсетіп жаратқаны. Сол қуат жетпеген, ми толмаған ессіз бала күндегі «бұл немене, ол немене?» деп, бір нәрсені сұрап білсем екен дегенде, ұйқы, тамақ та есімізден шығып кететұғын құмарымызды, ержеткен соң, ақыл кіргенде, орнын тауып ізденіп, кісісін тауып сұранып, ғылым тапқандардың жолына неге салмайды екеміз? Сол өрістетіп, өрісімізді ұзартып, құмарланып жиған қазынамызды көбейтсек керек, бұл жанның тамағы еді. Тәннен жан артық еді, тәнді жанға бас ұрғызса керек еді. Жоқ, біз олай қылмадық, ұзақтай шулап, қарғадай барқылдап, ауылдағы боқтықтан ұзамадық. Жан бізді жас күнімізде билеп жүр екен. Ержеткен соң, күш енген соң, оған билетпедік. Жанды тәнге бас ұрғыздық, ешнәрсеге көңілменен қарамадық, көзбен де жақсы қарамадық, көңіл айтып тұрса, сенбедік. Көзбен көрген нәрсенің де сыртын көргенге-ақ тойдық. Сырын қалай болады деп көңілге салмадық, оны білмеген кісінің несі кетіпті дейміз. Біреу кеткенін айтса да, ұқпаймыз. Біреу ақыл айтса: «Ой, тәңірі-ай, кімнен кім артық дейсің!» - дейміз, артығын білмейміз, айтып тұрса ұқпаймыз. Көкіректе сәуле жоқ, көңілде сенім жоқ. Құр көзбенен көрген біздің хайуан малдан неміз артық? Қайта, бала күнімізде жақсы екенбіз. Білсек те, білмесек те, білсек екен деген адамның баласы екенбіз. Енді осы күнде хайуаннан да жаманбыз. Хайуан білмейді, білемін деп таласпайды. Біз түк білмейміз, біз де білеміз деп надандығымызды білімділікке бермей таласқанда, өлер-тірілерімізді білмей, күре тамырымызды адырайтып кетеміз.
<span>Аналарды көктемнің нәзік гүлімен, таң шапағы алтын арайлы шұғыласымен, таудың бұлағымен, жер бетін түн жамылғанда сәулесі жарық аймен теңесек те, ананың зор қасиеттігіне ешбір күш қарсы келе алмас. Өткені сәбиге өмір сыйлайтын да, кез- келген қиыншылыққа төтеп бере алатын да , тағдырдың тәлкегіне мойымайтын да ол қырық жанды, қырық шырақты аналар! Нұрға толы, нәзіктік атаулының жиынтығы- ананың алақанында, сондықтан ол- сәби үшін ең жылы ұя. Өмірде ананың балаға деген махаббаты таусылмайтын, шексіз сезім. Бауыр еті баласының бақыты үшін өз жанын қашанда пида етіп, құрбан етуге даяр әр дайым ана емес пе?! Баланың балалығында, шалалығында, күйігінде ерекше пиғылмен кешіретін ол тағы да- ана! Ана мен баланың жүрегін көзге көрінбейтін, тылсым сырлы жіп шектестіріп тұрады. Баласы түзде жүргенде көңілінде мұң, үйде отырған ананың жүрегіне жетеді және де титтей қуанышында бар болмысымен сезінеді. Ананың жүрегі өте нәзік, жел соқса ұшып кететін мамықпен тең, оны жақсылығымыздың ығына басып, көңіліне қаяу, кірбің түсірмесек, ананың шын ықыласына , ризашылығына бөленеріміз хақ!</span>
Тіл – жанды құбылыс. Тіл мәдениеті дегеніміз – бір қарағанда, тілдік норманы сақтап сөйлеу, дұрыс жазу деген түсінік. Алайда бұл ұғым-түсінікке дәл өз мағынасында тереңірек ой жіберсек, сөздік қоры дамыған оралымды, бай тілдің ұлт мәртебесін асқақтатып, халқына қызмет ету үшін қарапайым сөйлеу тілінен бастап, сан түрлі бояуға қаныққан тілге айналуы сатысында соншалықты қиын қалыптасу кезеңі жатыр.
Тіл мәдениетіне барар жолдың бастауы – сөйлей білу. Тіл адамзаттың бір-бірімен пікірлесуін, түсінісуін қамтамасыз ете келіп, тілдік қарым-қатынасты іс жүзіне асырады. Тілдік қатынас – адамның ойлау, пайымдау, сөйлеу, тыңдау, түсінісу, айту, пікірлесу, т.б. әрекетіне тікелей қатысты құбылыс.
Ойдың тілі – сөз. Біз сөз арқылы ғана неше түрлі ойларымызды сыртқа білдіре аламыз. Сөзді қабылдау және оны ұғыну бір-бірімен тығыз байланысты. Адам баласының сана-сезімінің дамуында дыбысты тілдің пайда болуының маңызы зор болды.тындай былу жаксы касиет
Халықаралық сауда бүгінгі елдердің өндірісін дамыта отырып, өзінде бар ресурстарды тиімді пайдаланып, осылайша тауарлар мен қызмет түрін ұлғайтатын, халықтың әл-ауқатын арттыратын құралға айналып бара жатыр.
ХХ ғасырдың екінші жартысында әлемдік сауданың орташа жылдық өсу қарқыны әлемдік жалпы ішкі өнімд өсу қарқынынан 1,5 есеге асып кетті. Бұл көптеген елдердің өмірінде әлемдік рыноктың рөлінің артқанын, олардың арасындағы байланыстың артқанын, халықаралық еңбек бөлінісінің тереңдегенін көрсетеді. Осылайша әлемдік экономикаға тартылған елдерге қатал халықаралық бәсекелесті жағдайында өзінің рыноктық үлесін алуға тура келеді.
АУЭ-ТАЯК
Қатысқандардың саны: 2 10-12 человек дейін.
Ойынның жері: үлкен алаңшық, аула, алаңқай.
Жәрдемақы ойын үшін: екі тегіс асатаяқ более 80 см. ұзындық, 2-3 см. диаметрде.
Ойынның сипаттамасының: ойынның қатысқандарлары теңға деген бөліседі.
Бастық бірінші тең ойыншыны шақыртады және оларға асатаяқтарды тапсырады. Кейін бір бастықпен шақыртқан ойыншылардан, 3-4 м деген аулақтай., өзінің асатаяғын алға тастайды және вверх, ал іле соң онымен өзінің асатаяғын екі ойыншы - оған арада ауада летящую асатаяққа деген кездестіру тиіс тастайтын.
Тағайындау болады және бросков сырттың тәртібінің - ша жеребеге.
Қатысқандардың екі тобы ойнаса, сол жең- неғұрлым кездестір- сол саналатын.
ҚАЗАН
Қатысқандардың саны: 3-10 человек.
Ойынның жері: спорт алаңшық немесе алаңқай, қысқы уақытта - мұзда.
Жәрдемақы ойын үшін: асатаяқ(ша қатысқандардың санының) және ағаштың шарының, радиуспен 7-10 см.(болады -молотки крокеттен және ғой крокет шар).