<span>Прыкладны падрабязны план твора:
1.Будка старога Агея.
2.Уважлівы дзедаў слухач Кастусь.
3. Лёс дзеда Агея.
4.Сустрэча Кастуся з сябрамі.
5. Прапанова Валіка.
6.Адносіны Кастуся да налёта на дзедаў сад.
7.Невясёлыя разважанні Кастуся па дарозе да дзеда.
8.Вячэра дзеда і хлопчыка. Мудрасць дзеда Агея.
9.Пачастункі дзеда.
10.Узрушанасць Кастуся падчас налёту Валіка і Мішкі.
11. Кастусь хвалюецца за здароўе дзеда Агея.
12.Пераасэнсаванне Кастусём чалавечых каштоўнасцей.</span>
Р-[р]-зычн. зв. цв./
А-[а]гал.ненац. /
Д /
}[дз’] / 7 л.
З / 6гук.
І-[і]гал.нац /
М-[м]зычн.зв.цв. /
А-[а]гал.ненац /
<span>Хлопчык ведаў, што зайца так, як птушаня ў гняздзе, не накрыеш. Тут ужо трэба маладзецтва, небывалае здарэнне, - каб ён, такі імклівы, няўлоўны, ды апынуўся ў тваіх руках. Але аднойчы такі цуд адбыўся. А што не з зайцам, а з маленькім зайчыкам, дык цуд ад гэтага быў ані крышку не меншы. Іх тады, цэлы вывадак зайчанят, не проста знайшлі ў канюшыне, а выкасілі. Як жа добра, што не падрэзалі касою! Вялікія, хто касіў, кінулі косы і пачалі лавіць зайчанят, што сыпанулі ва ўсе бакі. І смешна так, як завадныя, і не вельмі хутка. Цяжка сказаць, як гэта ён сам, той хлопчык, не дагнаў ніводнага. Можа, таму, што хацеў палавіць усіх адразу. А аднаго яму далі. Рука дарослага трымала зайчаня за вушкі, толькі пальцамі. А шарачок па-немаўлячы пацешна дрыгаў заднімі лапкамі, нібы ад радасці, нібы з усмешкай. Хлопчыку сказалі, што зайца няможна браць за спіну, а толькі за вушы, і малы чалавек, з вялікай асцярожнасцю і трывогай, узяў малога зайца так, як трэба браць, адчуў у пальцах і цёплыя лапінкі вушэй, і дрыганне ножак, а потым, ужо без парады дарослых, палажыў яго ў шапку і, нібы ў гняздзе, панёс трушком ды подбегам дахаты</span>
Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…
Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў
Ахутваюць ласкаю стомлены бор…
Прыціхласці рэха на стромых прасторах,
Бавоўнасці водару прагны глыток…
Скідай нерашуча, няўмела свой сорам
І можа пачуе спакушаны Бог…
Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,
Як коткаю крочыць смуга да ракі…
Як плача матыль у бяскрыллі палону,