<span>Біреудің кісісі өлсе, қаралы ол
<span>Біреудің кісісі өлсе, қаралы - ол,
Қаза көрген жүрегі жаралы - ол,
Көзінің жасын тыймай жылап жүріп,
Зарланып неге әнге салады ол?
Күйеу келтір, қыз ұзат, тойыңды қыл,
Қыз таныстыр - қызыққа жұрт ыржаңшыл.
Қынаменде, жар-жар мен беташар бар,
Өлеңсіз солар қызық бола ма гүл?
Бала туса, күзетер шылдақана,
Олар да өлең айтар шулап жаңа.
Бұрынғы жақсылардан өрнек қалған,
Биде тақпақ, мақал бар, байқап қара.
Туғанда дүние есігін ашады өлең,
Өлеңмен жер қойнына кірер денең.
Өмірдегі қызығың бәрі өлеңмен,
Ойласаңшы бос қақпай елең-селең.
Өлеңді айтпақ түгіл, ұға алмайсың,
Айтсаң да үддасынан шыға алмайсың.
Сен білмейді екен деп айтпасын ба,
Неге мұнша сіресіп құп алмайсың?
Өлең деген - әр сөздің ұнасымы,
Сөз қосарлық, орайлы жарасымы.
Сөзі тәтті, мағынасы түзу келсе,
Оған кімнің ұнасар таласуы?
Қарны тоқ қаса надан ұқпас сөзді,
Сөзді ұғар, көкірегі болса көзді
Қадірін жақсы сөздің білер жанға
Таппай айтпа аған да айтар кезді.
Сый дәметпе, берсе алма еш адамнан,
Нең кетеді жақсы өлең сөз айтқаннан?
Сүйенерлік адамды құрмет қыл,
Аулақ бол әнін сатып нәрсе алғаннан.
Көп топта сөз танырлық кісі де аз-ақ,
Ондай жерде сөз айтып болма мазақ.
Біреуі олай, біреуі бұлай қарап,
Түгел сөзді тыңдауға жоқ қой қазақ.
Шортанбай, Дулат пенен Бұқар жырау,
Өлеңі бірі - жамау, бірі - құрау.
Әттең дүние - ай, сөз таныр кісі болса,
Кемшілігі әр жерде - ақ көрініп тұр - ау.
Мақсұтым - тіл ұстартып, өнер шашпақ,
Наданның көңлін қойып, көзін ашпақ.
Үлгі алсын деймін ойлы жас жігіттер,
Думан - саулық ойда жоқ әуел баста - ақ</span>
</span>
Толғанай деген қыз баланың есімі
бала ай толғанда туса толғанай деп қояды
Үлкенге құрмет болып табылады, онда ритуалом, ол қайталанады, тек бірнеше рет. Біз қолдап, оны әр күні. Я не имею ввиду, бұл ерлік өз ата-аналарға, әжелерге, біз оларды құрметтейміз, өйткені сөздер – бұл тек қана сөздер. Ал сөздер керек бекітуге әрекеттерімен. Және қалай дәлелдеуге аға, біз олардың шынында да құрметтейміз? Өте ме, ауыр ма? Көп пе күш оған қосуы керек. Менің ойымша, бұл емес, қиын да мұқтаж емес дерлік ешқандай күш. Сәл ғана. Емес, ауыр жол беруі орын трамвай немесе троллейбуста. Бірақ бұл белгі " үлкенге-құрмет. Постоять мүлдем қиын, ал әжесіне посидеть жақсы болады. Бұл әдет – ұсақ-түйек, бірақ ол көрсетеді, воспитанный адам, немесе жоқ. Ұл, ол петухом отырса сол сияқты, толып автобуста, ал жанында тұр утомленная әжесі емес тудырады, құрметтеу. Ал кейде, ол сұрайды оның жол беруі орын алған, ал ұл бала бас тартумен жауап береді. Бұл, менің ойымша, мүлдем хамство!
Отбасым өте үлкен:
Анам,әкем,әжем,
Ағам,інім,жеңгем.
Анам-дәрігер,
Жеңгем-сатушы,
Әкем-мұгалім,
Ағам-аудармашы.
Ұрыспаймыз,сөйлесеміз,
Сырымызбен бөлісеміз.
Отбасымды қатты сүйемін.
Керек болса жанымды беремін.
(Простите мне мой бред)
Ответ:
Мен үлкендерге көмек тигізуге əрдайым дайынмын.Мысалы:1..мен ата-əжеге ауыр заттарды көтеруге көмектесемін
2.анама үй шаруасына көмектесемін
3.Мұғалімдерге заттарын ұстап,орналастыруына көмектесемін
4.Əжеге дүкенең заттарын əкелісуге көмектнсемін
5.Үлкен ата-əжемізге жолдан өтуге көмектесемін
6.Қолы темей жатса апаларыма барынша көмектесемін
7.Анам бір жаққа кеткенде балаларды қарауға көмектесемін