1) Не ідуць, мой сынок, рэкі ўгару, і не круціцца крылле ў ветрака проці ветру.
[Не ідуць, мой сынок, рэкі ўгару <em>(1)</em>], і [не круціцца крылле ў ветрака проці ветру <em>(2)</em>].
[ = - ], i [ = - ].
Складаназлучаны сказ (сродак сувязі - злучальны злучнік <em>і</em>), апавядальны, няклічны;
1 - просты, двухсастаўны, поўны, развіты, ускладнены звароткам;
2 - просты, двухсастаўны, поўны, развіты, няўскладнены.
1. <em>не ідуць</em> - просты дзеяслоўны выказнік (<em>не</em> - адмоўная часціца, <em>ідуць</em> - дзеялоў)
<em>мой сынок</em> - зваротак (<em>мой</em> - займеннік,<em> сынок</em> - назоўнік)
<em>рэкі</em> - дзейнік (<em>рэкі</em> - назоўнік)
<em>ўгару</em> - акалічнасць (<em>ўгару</em> - прыслоўе)
2. <em>не круціцца</em> - просты дзеяслоўны выказнік (<em>не</em> - адмоўная часціца, <em>круціцца</em> - дзеялоў)
<em> крылле</em> - дзейнік (<em>крылле</em> - назоўнік)
<em>ў ветрака</em> - дапаўненне (<em>ў</em> - прыназоўнік, <em>ветрака</em> - назоўнік)
<em>проці ветру</em> - акалічнасць (<em>проці</em> - прыслоўе, <em>ветру</em> - назоўнік)
2) Няхай родным словам загаворыць наш народ.
[Няхай родным словам загаворыць наш народ].
[ = - ].
Просты сказ, пабуджальны, няклічны, двухсастаўны, поўны, развіты, няўскладнены.
<em>няхай загаворыць</em> - састаўны дзеяслоўны выказнік (<em>няхай</em> - пабуджальная часціца, <em>загаворыць</em> - дзеяслоў)
<em>родным</em> - азначэнне (<em>родным</em> - прыметнік)
<em>словам</em> - дапаўненне (<em>словам</em> - назоўнік)
<em>наш народ</em> - дзейнік (<em>наш</em> - займеннік, <em>народ</em> - назоўнік)
,невысокі,прыбярэжны,прыгарадны, наземны,нястомны, перасказаны,прадуманы, прыкручаны,супрацоунікі,несумненны,прыжыццевы
Два гады, як няма з намі нашай ўлюбёнкі, сабакі Лінды. Яна памерла ў дзень майго нараджэння. Слёз не было. Хацелася пабыць адной. Не атрымалася. Замоўлена кафэшка, запрошаныя госці. Дзень нараджэння - радасць. А радасці не было. Цяжар і пустата. Калісьці ў часопісе «Крестьянка» прачытала, што як бы цяжка не было з-за смерці жывёлы, трэба ўзгадваць тое добрае, што было звязана з ім, выказваць яму сваю падзяку. Менавіта гэта я і хачу цяпер зрабіць.
Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…
Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў
Ахутваюць ласкаю стомлены бор…
Прыціхласці рэха на стромых прасторах,
Бавоўнасці водару прагны глыток…
Скідай нерашуча, няўмела свой сорам
І можа пачуе спакушаны Бог…
Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,
Як коткаю крочыць смуга да ракі…
Як плача матыль у бяскрыллі палону,
<span>Художественная литература
</span><span>Учебная литература</span>