"Огонь - наш друг, огонь - наш враг" Порецкова Т.Е. Шипит и злится, воды боится. С языком, а не лает, с зубами, а не кусается Давным-давно человек добыл огонь. Постепенно он научились использовать силу огня. Готовим пищу у огня Греемся у огня Используя огонь, гончары обжигают свои изделия в печи Освещение Работа с огнём Огонь, вышедший из повиновения, не щадит никого и ничего Эта профессия важная самая отважная. Злой огонь он побеждает, Правилами предупреждает. Он на помощь всем придет И спасет из тьмы угарной,Правильно, пожарный! И в школе, в больнице, И в детском саду. Стоит он на страже, Стоит на посту. О нем знает каждый житель, Называется он – огнетушитель! Рыжий зверь в печи сидит Рыжий зверь на всех сердит! Он со злости ест дрова Может час, а может два. Ты его рукой не тронь, Искусает всю ладонь, Побежал огонь опасный,На столе всё стало красным.Кукла вся уже в огне,Пляшет пламя на стене!
Вызовайте пожарную команду по телефону У огня свои повадки, Он играть не любит в прятки Дома, на улице, ночью и днем Будьте всегда осторожны с огнем!
Название дано по первому открытому могильнику у села Ананьино близ Елабуги(Татарстан), раскопанномуП. В. Алабиным и И. В. Шишкиным в 1858 году.
В Поволжье и НижнемПрикамье следы Ананьинской культуры теряются в VI в. до н. э., в остальных районах — в III—II вв. до н. э.
Известны неукреплённые поселения, городища и могильники. На поселениях и городищах найдены остатки наземных бревенчатых жилищ (площадь 10×5 м; 12х4 м). Кроме того, на поселенииКонецгор обнаружены разделённые на секции длинные дома с расположенными по их продольной оси очагами.
Паэма «Энеіда навыварат» носіць ярка выра-жаны парадыйны характар. Яна ў лёгкай жар-таўлівай форме пераказвае сусветна вядомы ан-тычны міф аб тым, як адзін з герояў Траянскай вайны Эней — сын багіні кахання Венеры — са сваімі паплечнікамі вяртаецца на радзіму. Аўтар адкрыта насміхаецца з высокага стылю класіч-ных трагедый, іх адарванасцю ад жыцця, увагі толькі да высокага і трагічнага. Займальны сю-жэт, вьфазная трапная мова, цікавыя прыкметы вясковага побыту, запамінальнасць пераказу пад-зей зрабілі паэму творам шырока вядомым задоў-га да друкавання.
Мяркуюць, што паэма была напісана не ра-ней за канец Айчыннай вайны 1812 года. Аб гэтым сведчыць такое гістарычнае параўнан-не: пасланых богам Эолам загубіць Энея са спа-дарожнікамі вятроў праганяе бог мораў Нептун, ад якога вятры ўцякаюць, «як ад Кутуза Бана-парт» . Імёны галоўных міфічных герояў у па-эме захаваны, дзеянне адбываецца, як у паэме старажытнарымскага паэта Вергілія «Энеіда» . Але захавалася толькі знешняя форма сусвет-на вядомага сюжэта, змест жа ўкладзены зусім іншы. Сапраўдныя героі паэмы — зусім не ан-тычныя багі, цары, а сучасныя аўтару беларус-кія паны і прыгонныя сяляне.
Так, багіня прыгажосці Венера апранаецца, як звычайная сялянская дзяўчына, якая вяр-таецца з кірмашу:
Андрак з насоўкай апранула, 3 падплётам уздзела кавярзні, Анучы рабыя абула, Як быццам войта селязні..
Дыдона — царыца Карфагена, куды нарэш-це прыплылі траянцы, запрасіла іх у госці. I хоць Эней трымаецца з ёй, як роўны, астатнія прыніжана просяць яе «запісаць у крэпасць» : — хочуць стаць яе прыгоннымі сялянамі, абяца-юць працаваць на паншчыне, хваляцца, якімі рамёствамі яны валодаюць. Прычым, у адроз-ненне ад галоўных герояў, спадарожнікі Энея носяць тыповыя беларускія імёны:
Піліп нам лепіць гарлачы, Пракоп жа ступы, таўкачы, А Саўка зелле ўсяка знае.. .
Але Дыдона адмаўляе сялянам, якія хацелі памяняць свайго пана на іншага, больш спагадлі-вага, бо дзейнічае ўказ аб аседласці, які заба-раняе панам прымаць чужых беглых прыгон-ных сялян: Я й так дзесяцкага прыбіла, Што ён распраўшчыны не знае Ды без пашпартоў усіх пускае.
Аўтар асуджае ўзмацненне прыгоннага ўціску на Беларусі, спачувае пагаршэнню ста-новішча сялян, іх спробам палепшыць стано-вішча. Разам з апісаннем вясковага побыту аўтар адначасова ўсхваляе працавітасць і таленавітасць працоўнага беларускага народа.
<span>Паэма «Энеіда навыварат» раскрыла мастац-кія магчымасці звычайнай размоўнай беларус-кай мовы. Праўда, у творы толькі размоўна-бытавая мова. Але нават з дапамогай пераважна гэтай часткі лексікі аўтару ўдалося не толькі высмеяць аджыўшыя прыёмы і стыль класі-цызму, а і адлюстраваць гістарычныя асаблі-васці жыцця беларускага народа.</span>
100г-90тг
250г-225тг
500г-450тг
750г-775тг
1000г-900тг
50г-40тг
250г-200тг
500г-400тг
750г-600тг
1000г-800тг
Философия вышла из мифологии, но ее становление не было безоблачным. За возможность развивать философию люди платили жизнью. И первым такую жертву принес Сократ. Его имя стало нарицательным и служило для выражения идеи мудрости. Сам Сократ ничего не писал, был близким к народу мудрецом, философствовал на улицах и площадях, всюду вступал в философские споры. Сведения о его воззрениях историки философии черпают из исторических источников, главным образом из “сократических” сочинений Платона и Ксенофонта. Образ Сократа, нарисованный Платоном с удивительным художественным мастерством, навеки вошел в сознание всех последующих поколений как замечательный пример кристально чистого, независимого, ироничного, уникальнейшего мыслителя, ставящего искание истины путем диалога, споров выше всяких иных побуждений души.