Әти, песи алыйк әле! Һәммәбез карар иде. Әгәр дә песи булмаса, Мәче дә ярар иде. Роберт Мщнуллин. Кечкенәдән үк хыялым песи алу иде. Ниһаять, ул хыялым тормышка ашты. Кыш башында без песи баласы алып кайттык. Мин дә, апам да бик шатландык. Песигә Йомшаккай дип исем куштык. Песиебез − ап-ак, матур йонлы, озын койрыклы, зәңгәр күзле. Ул шундый матур, минем аны гел кулымда гына йөртәсем килеп тора иде. Без песине беренче көннән үк бик яхшы итеп тәрбияли башладык. Кибеткә барып, песиләр өчен кирәкле бөтен әйберләрне алып кайттык, үзе теләгән җирдә урын әзерләдек. Тик ул, күп тә үтмәде, авырып китте. Әти Йомшаккайны биш көн рәттән хайваннар табибына, уколлар ясарга алып йөрде. Әти белән мин дә йөрдем. Шуннан соң песиебезнең авырганы юк. Ул авырганда, миңа да бик авыр булды. Ул инде хәзер үсеп килә, тиздән бер яшь була. Хәзер Йомшаккай бик тә уйнарга ярата. Иртән, беренче булып, ул әтиебезне эшкә озатып кала. Аннан соң шаярып безне уята башлый. Без мәктәпкә киткәнче, ул гел "мыр-мыр" килеп аяк астында бөтерелә. Утырсам, тезләремә менеп утыра. Уйный башлагач, кайбер вакытларда онытылып китеп, тешләп яки тырнап та ала. Мәктәптән мин аны бик сагынып кайтам. Аңа ашарга, эчәргә бирәм. Йомшаккай балыкны бигрәк тә яратып ашый. Балык яки балык консервасы белән берәр нәрсә бирсәң, ул мыраулый-мыраулый, бик тәмләп ашый. Йомшаккай безнең бик шаян, бик уйнарга яратучан песи булды. Ул, ашаганнан соң, бераз ял итеп ала да, уйнарга тотына. Сәгатьләр буе, бертуктаусыз уйнарга мөмкин ул. Кайбер вакытта аның белән уйный-уйный мин дә арып бетәм. Мин Йомшаккаемны бик яратам. Матур песи булганы өчен дә яратам. Акыллы песи булганы өчен дә яратам. Мине яратканы өчен дә яратам. Мин аны ямьсез, усал песи булса да яратыр идем, мөгаен. Чөнки без аның белән бик дус. Ә дустыңны, әлбәттә иңде, яратасың бит
Ива
мое любимое дерево - ива. Она растет недалеко от моего дома и я всякий раз вижу ее из окна. Зимой ива покрыта сплошь снегом, как-будто огромный сугроб вдруг появился на этом месте.
Весной на иве появляются первые робкие листики, она становится зеленой и веселой, как молодая девушка.
Летом дерево все покрыто огромным количеством листьев, в его тени хорошо прятаться от солнца и жары.
Осенью листья начинают желтеть, осыпаться, образуя яркий ковер под ногами. Ближе з зиме дерево становится голым и грустным, как будто его кто-то ощипал и очень обидел.
Утром ива еще сонная, лениво машет листиками, как-будто вяло приветствует прохожих.
Днем она уже бодро размахивает ветками, жестикулируя и пытаясь что-то сказать.
Вечером она устало опускает ветви вниз, как-будто склоняет голову к земле.
Ночью ива спит, и от ее веток разбегаются чудные , сказочные тени.
В яркую солнечную погоду ива веселая и радостная. А в дождь с ее веток и листиков капают дождинки, и кажется, что она тихо плачет
Откуда ты это нашел .Что за Японский