У поунач дзецi убачылi вожыка.
Пад страхой хаты верабьиха гадавала чытырох детак .Мама кармила их чарвяками и вусеницами .Целы день яна насила им ежу .Малыя смешна разяуляли свае ротики .Птушаняты расли не па дням а па гадинах.Хутка яны стали падобны на сваю маму . СКАЗ-апавяданне.
Нрпепірьгкскатінтгампернтнеп
Тыя, якия адказвають на пытанне "хто?"
<span><span><span>1) Калі апускаецца над ракою глухая палеская ноч, тады памалу заціхае горад Пінск, маўклівымі робяцца вуліцы і завулкі і рэдкія крохі прахожых рэхам аддаюцца ў каменных сценах.
2)
Дні прабягаюць, і гады сплываюць, хвіліны шчасця часам прамігцяць, а
боль жыве, і сэрцам адчуваю, што жыць заўсёды будзе, да канца..</span><span>
3) І думалася яшчэ: як добра, што ёсць на гэтай апантанай зямлі мой
ціхі, мой родны куток, дзе можна вось так, у святочнай сцішанасці,
пастаяць, стрымліваючы на вачах слёзы, падумаць пра сваё мінулае і сваё
заўтрашняе.
4) Кветкі яе, напэўна, не самыя прыгожыя, але яны заўсёды
радуюць вока, бо з'яўляюцца ў самым пачатку вясны, як толькі сыходзіць
снег.
5) Сёння гэта невялічкае мястэчка, а быў час, калі яго ўладары адыгрывалі не апошнюю ролю ва ўсёй Рэчы Паспалітай.</span></span>
:в</span>