Футбол[ф у т б о л]- 2 слога;
Ф-согласный,твёрдый,глух.,парный.
У-гласный, безударный.
Т-согласный, тв.,глух.,парн.
Б-согласный, тв., зв.,парный.
О-гласный,ударный.
Л-согласный,тв.,звонкий,сонорный
У студзені дзянькі вельмі марозныя!
А ўчора ты збірала ўраджай?
Група студэнтаў у марозныя дзянькі студзеня атрымалі падзяку ад рэктара ўніверсітэта з-за збор ураджаю ў мясцовых парніках краіны.
Отряд туристов шел по аллее,которая вела к реке.(повест.,невоскл.,прост,распр,осл. од. сказ.)
Ребята остановились у обрывистого берега.(повест,невоскл,прост,распр,неосл.од.сказ.)
Все поблагодарили девочек , которые приготовили ужин.( повест,невоскл,прост,распр,осл.од.членами)
Весело затрещали сучья сухих веток.(повест, невоскл, прост,распр,неосл.од.чл)
Снег лежит на каждой тропинке и каждой аллее.(повест,невоскл.прост,распр,осл.од.чл)
Яўхім Корч з раману “Людзі на балоце”
– сын багатага бацькі, найпершы жаніх у вёсцы. Ён падабаецца дзяўчатам, адчувае
гэта, таму паводзіць сябе фанабэрыста і ўпэўнена. Ён думае, што ягонае багацце
дае яму сілу і перавагу ў параўнанні з астатнімі. Ён лічыць іх слабейшымі, і
бывае грубым, нахабным у абыходжанні. У той жа час, у яго ёсць свая слабасць –
дзяўчына Ганна, якую ён хоча зрабіць сваёй жонкай. У дачыненні да яе і яе сям’і
ён дасціпны, намагаецца рабіць шырокія жэсты, дорыць дарагія падарункі.
Характар Яўхіма ў рамане
паказваецца праз яго сям’ю, праз іх быт. У параўнанні з астатнімі куранеўцамі
яны лічацца заможнымі. Шмат хто з аднавяскоўцаў ставіцца да іх з пагардай.
Лічыцца, што акрамя зямлі і грошай, у іх няма ні душы, ні павагі да іншых. У
той жа час, усе прызнаюць, што сваё багацце сям’я Карча прыдбала працавітасцю,
яны руплівыя і рукастыя.
<span>
</span>
<span>Вобраз Хадоські – адзін з
самых пяшчотных, лірычных жаночых вобразаў у творы. Яна ўспрымае свет вельмі
эмацыйна, нават наіўна. Можна сказаць, што Хадоська тут супрацьпастаўляецца
Яўхіму з ягоным грубым, жорсткім поглядам на свет і стаўленнем да людзей. Праз
Яўхіма Хадоська спазнала няшчасце, якое скалечыла ёй жыццё. Але яе вобраз
застаецца светлым на працягу ўсяго раману. Урэшце пісьменнік і ёй дорыць
дзявочае шчасце ў вобразе Хоні, які лечыць яе душэўныя раны.</span>