Насколько я помню, это суседняя мяккасць
Вядомы
сінонім - славуты, знакаміты
антонім - невядомы
малы
сінонім - невялікі
антонім - вялікі
1. Мова, пранесеная народам праз стагоддзи, захавала у сабе яго памяць, шматвяковы гистарычны вопыт, асалбивасци светауспрымання.
2. Беларусы павинны зберагчы сваю мову, названную Адамам Мицкевичам "самай гарманичнай и з усих славянских моу найменш змененай .. цудоуна распрацаванай", и перадаць нашчадкам.
3. Страциушы мову, народ перастае иснаваць як асобная, адметная супольнасць.
4. Мова жыве, развиваючыся и шлифуючыся, и узбагачае сваих носьбитау, якия разам з ёй спасцигаюць свет.
5. захоуваючы мову, беражлива ставячыся да яе, мы аддаём данину паваги продкам, якия збирали гэты неацэнны скарб.
6. Нияки сродак, акрамя мовы, не можа забяспечыць функцыянаванне грамадства як адзинага цэласнага арганизма.
1. первое-третье предложения 2.4-6 предложение 3.7-8 предложение
Белавежская пушча — адзін з
самых старажытных лясных масіваў Еўропы. Размешчаны ён на паўднёвым захадзе
Беларусі, уздоўж мяжы з Полынчай, на водападзеле басейнаў Заходняга Буга,
Нёмана, Прыпяці, за шэсцьдзясят кіламетраў ад Брэста. У межах Беларусі плошча
Белавежскай пушчы — амаль сто сорак пяць тысяч гектараў. Назву сваю пушча атрымала,
магчыма, ад абарончай вежы са сценамі белага колеру, пабудаванай у трынаццатым
стагоддзі. На працягу стагоддзяў пушча з’яўлялася месцам княжацкага і
каралеўскага палявання. 3 сярэдзіны сямнаццатага стагоддзя Белавежская пушча —
адзінае месца ў Еўропе, дзе вадзіліся зубры. Пасля Першай сусветнай вайны
зуброў у пушчы не засталося. 3 тысяча дзевяцьсот дваццаць дзявятага па тысяча
дзевяцьсот трыццаты год у Германіі і Швецыі было закуплена сем зуброў для
Белавежскай пушчы. У тысяча дзевяцьсот пяцьдзясят сёмым годзе —
запаведна-паляўнічай гаспадаркай. Цяпер у пушчы звыш ста васьмідзесяці зуброў.
<span>Калі апынешся ў белавежскім лесе,
здзіўляешся яго прыгажосці!</span>