Назоўнік,прыметнік,дзеяслоў,лічэбнік,прыслоўе,прыназоўнік,злучнік,часціца,выклічнік.
Ответ:
Скланенне лічебніка тисячі вісімсот двадцять дві (тисяча васемсот дваццать два) ажиццяўляецца Наступний чинам:
Н. тисяча васемсот дваццаць два
Р. тисяч васьмісот дваццаці двох
Д. тисяч васьмістам дваццаці двом
В. тисячу васемсот дваццать два
Т. тисячай васьмістамі дваццаццю двума
М. аб тисяч васьмістах дваццаці двох
Важлива памятаць пра тое, што ў шкірним схилі змяняюцца канчаткі кожнага слова.
Объяснение:
Улетку я часта хадзіў на рыбалку на возера, што знаходзілася паблізу нашай вёскі. Каля возера расла вольха. Закінуўшы вуду, я любіў ляжаць пад ёю і, не зводзячы вачэй з якога-небудзь воблака, глядзець на неба. Асабліва прыемна такое баўленне часу, калі воддаль раз-пораз вуха ловіць водгалас надыходзячай навальніцы. Я жыву на краю вёскі недалёка ад возера, таму магу ляжаць да таго часу, пакуль ўжо не зазіхацяць водсветы маланак над галавою. Так было і ў гэты аўторак. З адным толькі адрозненнем. Навальніца на гэты раз пачалася ў адно імгненне. Таму я паспеў толькі перабегчы цераз зааранае iржышча і дабегчы да бліжэйшай амшары, дзе і намерыўся перачакаць непагадзь. На зямлю апусцілася такая імгла, што хоць вока выкалі. Мне было вельмі страшна, але я, заціскаючы вушы рукамі, дачакаўся заканчэння гэтага жаху, і атрымаў магчымасць імчацца дадому, дзе ў цяпле і цішыні жаваў ігрушы і распавядаў пра сваю прыгоду маме. Мама сказала, што будзе мне навука, як перад навальніцай на возера хадзіць. Думаю, яна мае рацыю.
<span> в Логойске Константин – 05.02.1806 г., Евстафий – 18.04.1814 г.</span>
Сачыненне. Падарункі. Аднойчы мы с маленькімі брацікамі і бацькамі прыехалі на прыроду у лес.Над возерам ляталі беласнежныя чайкі.Стаялі высокія сосны. 2. А потым мы пачалі збіраць сасновыя шышкі, лісцікі,галінкі. 3. Мы прыехалі дамоў, і пачалі рабіць розных звяркоў, казачных чалавечкаў. Тата зрабіў курыцу.Мама і Надзя зрабілі бусла.Брацікі вожыка і птушку. 4.На наступны дзень Надзя прынесла ў школу свае вырабы і падарыла іх сябрам