Сын пошёл на войну, прошло 16 гадоу, а ен не вернулся, кожны дзень яна чакала яго, аднойчы ей показалася, что нехта пастукау у дзверы, яна адчыніла іх, или никого не было. Яна думала, что ен атайшоу, і пайшла босымі нагамі па дарозе, зайшла у лес і убачыла помнік, там былі розныя імены, але яе сына не было, а быу надпіс і іншыя. Потым яна пайшла дадому, але не магла прадставіть, што яе сын памер, ен так і не вярнууся
Белый снег, пушистый
В воздухе кружится
И на землю тихо
Падает, ложится.
Если даже человек здорово, он всегда тебе поможет