Он рыжий, всегда любил одеть свою любимую рыжую кофту, у него большие глаза
Лишняя: кот, каляровы, бобр, работа.
<span><span>Вясновы лес
Радаснае і доўгачаканае
абуджэнне прыроды, пералівіста
пошчакі птушак, кранальныя пралескі
і першыя зялёныя травінкі, бойка
прабіваюцца скрозь тоўшчу леташняга
лісця - гэта вясна, пяшчотная і наіўная, даваў прытулак сваім ласкавым
цяплом ўсё жывое. Выдатная і
асляпляльна добрая вясна ў лесе. Гэта
цёплы водбліск першага нясмелыя
вясновага сонейка на ствалах высокіх
дрэў. Гэта светлыя і гарэзныя блікі ў густых кронах, раптам прабіваюцца да
зямлі смелыя прамяні. Гэта зусім
асаблівы пах ўжо цёплай што прэюць,
лістоты, тоўстым дываном пакрывае
заблытаныя лясныя сцяжынкі. Увесну
лес ажыўляецца самым дзіўным чынам, яго зімовы бязмоўе кудысьці
адыходзіць, а цёмныя, прыглушаныя
фарбы саступаюць месца пяшчотнай
зеляніве і буянства фарбаў першых
лясных кветак на маладых палянах,
шчодра саграваць вясновым паўдзённым сонейкам. Вясна ў лесе -
гэта брыняць ныркі смела
зараджаюцца лісця, гэта пухнатыя
завушніцы юных і стройных бяроз і
белае вясельная красаванне дзікіх
вішняй. У падножжаў дрэў пачынае праяўляцца ярка-зялёная траўка, і яе
жыццярадасны вясёлы напор радуе які
стаміўся ад зімовага абыякавасці і
белізны вачэй. Якія вярнуліся з
паўднёвых краёў птушкі пачынаюць у
вясновым лесе свой бесперапынны гоман, і іх прыродная радасць тут жа
перадаецца кожнаму лясных
насельнікаў. Чырыканне, шчабятанне,
спевы - у гэтым гоман перапляценні
жывых гукаў чуецца ўрачыстая ода
веснавой цяпла і абуджэння ад доўгага сну. Празрысты, бразгучы сваёй
свежасцю і чысцінёй вясновы паветра
кружыць галаву, а яго прахалоднае
дыханне бадзёрыць і напаўняе
кожную клетачку радасцю і
аптымізмам. І, здаецца, што няма нічога лепшага гэтага часу, калі сама прырода
святкуе сваё новае нараджэнне, і ўсё
вакол спявае і весяліцца, уцягнулася ў
гэты галавакружны вір сапраўднага
захаплення.</span></span>
1) З другога боку, на поўнач, балоты крыху адступалі, дорачы людзям пясчанае поле. (адасобленай акалічнасцю)
2) Людзі заўсёды чым-небудзь былі заняты: уранку і ўвечары, летам і зімою, у хаце, на двары, у полі, на балоце, у лесе... (аднароднымі членамі)
3) На пустой вуліцы, з торбай цераз плячо, ніжучы босымі нагамі цёмны след
на падбеленай расой траве, ішоў, размахваў доўгай вераўчанай пугай яшчэ
санлівы хлопец-пастух. (адасобленай акалічнасцю і аднароднымі членамі)
4) Журавель варухнуўся, падаўся вочапам да вады, задаволена, радасна зарыпеў. (аднароднымі членамі)
5) Набраўшы вады, дзяўчына ўжо звыкла намерылася пацягнуць вочап і раптам адумалася, аслабіла рукі. (адасобленай акалічнасцю і аднароднымі членамі)
6) Дзяўчына заспяшалася, хутчэй зняла вядро з вочапа і, разліваючы на пясок ваду, падалася к хаце... (аднароднымі членамі і адасобленай акалічнасцю)
7) Поблізу яго, прывязаны да плота, стаяў нязграбны галавасты конь, ляніва штосьці шукаў у траве... (адасобленым азначэннем і аднароднымі членамі)
8) Вась, вазьмі мяне з сабою! (звароткам)
9) Маці падабрала даматканую сваю спадніцу і звычна села на калёсы, спусціўшы з драбінак босыя парэпаныя ногі. (аднароднымі членамі і адасобленай акалічнасцю)
10) Валодзька, здаецца, нічога не хацеў слухацца: ні матчыных добрых слоў, ні дзедавай строгасці, ні братавай пагрозы пугай. (аднароднымі членамі і пабочным словам)
Родная мова, цудоўная мова!
Ты нашых думак уток і аснова! (Ул. Дубоўка)
Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе.
Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч)
Мова,
Пявучая родная мова,
Ты - уладарка нявызнаных скарбаў.
Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў
Мае ў сабе тваё кожнае слова.. . (Аляксей Зарыцкі)
Багата, родная ты мова,
Цябе стварыў і ўзнёс народ.
А вобразы якія ў словах,
А параўнанняў што за ўзлёт!. . (П. Броўка)
Мова.. .
Родная мова
У марах, у песнях, у снах.
Мае ў ёй кожнае слова
Свой колер, і смак, і пах.
Зліваюцца гукі ў словы
І ў рэчышчы роднай мовы,
<span>Як рэкі ў мора, цякуць</span>